________________
૧૧૦
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ - ૨ પલટીને સાધક કારકચક્રમાં જોડાય છે ત્યારથી આ કારકચક્ર સ્વગુણોની પ્રગટતા રૂપ સ્વકાર્ય કરે છે. તેના કારણે સ્વસ્વરૂપમાં પરિણમન કરવા રૂપ આત્માનો જે મૂલ સ્વભાવ છે તેને જ ગ્રહણ કરે છે અને તેના દ્વારા આ આત્મા પોતે જ પરમાત્મા બને છે | ૫ || ' વિશેષાર્થ:- પરભાવનું કર્તુત્વ એટલે પર એવા પુદ્ગલદ્રવ્યનો મોહ હોવાથી તેની જ સાર-સંભાળનું કાર્ય આ જીવ જ્યાં સુધી કરે છે ત્યાં સુધી ભાવકર્મ-દ્રવ્યકર્મ અને નોકર્મનું કર્તાપણું અવશ્ય પ્રવર્તે છે.
આ રીતે પરભાવનું કર્તાપણું અનાદિકાળથી જ આ જીવમાં પ્રવર્તે છે તેના કારણે પરદ્રવ્યનો રાગી, પરદ્રવ્યનો ભોગી, પરદ્રવ્યની મરામતમાં જ અંજાયેલો રહે છે.
પરંતુ જ્યારથી શુદ્ધ નિર્મળ નિરાવરણ સ્વગુણો પ્રગટ કરવા રૂપ કાર્ય કરવાની રૂચિવાળો થાય છે. અર્થાત સમ્યગદર્શની થાય છે. ત્યારથી પરનું કર્તાપણું સેવે નહીં. પર દ્રવ્યના વ્યવહારમાં ઉદાસીન બની જાય. શરીર છે ત્યાં સુધી પરદ્રવ્યનો સંબંધ છે પરંતુ તેમાં પોતાની ઇચ્છાથી જોડાયેલો રહેતો નથી.પરમાં અલિપ્ત દશાવાળો થાય છે.
શુદ્ધ એવું જે આત્મસ્વરૂપ એટલેકે આત્માના જે ગુણો તેમાં જ પરમાનંદ પણે પ્રવર્તન કરે છે તેમાં જ પરમાનંદ સમજે છે તે જ કારકચક્રનું પરિવર્તન કરવામાં કારણ બને છે. સમ્યજ્ઞાન અને સમ્યગ્દર્શન આવવાથી જ આ જીવનું કારકચક્ર બદલાઈ જાય છે તે જ મુક્તિનું મૂલકારણ બને છે.
શુદ્ધાત્માનો અનંતજ્ઞાનગુણ, અનંતદર્શનગુણ, અવ્યાબાધ સુખમયી વૃત્તિગુણ, અરૂપીપણાનો ગુણ, સહજ આનંદ સ્વરૂપ આત્મધર્મ જે સત્તાગત છે તેને પ્રગટ કરવાનો ગુણ, સર્વથા પરભાવથી વ્યતિરેકી થવા પણાનો ગુણ, અરાગી, અષી, અસંગી અયોગી અલેશી,
