________________
[૧૮]
-મુનિ જ્યારે (વ્રત આદિના) દુઃખને સુખરૂપે અને (વિષયે આદિના) સુખને દુઃખરૂપે જાણે છે ત્યારે તેને મેક્ષલક્ષ્મી સ્વયં વરે છે.
૩૦ सर्वं वासनया दुःखं सुखं वा परमार्थतः । म्लायत्यस्त्रेक्षणेऽप्येको, हतोऽप्यन्यस्तु तुष्यति ।३१
–પરમાર્થથી સુખ યા દુઃખ એ બધું મનની ભાવનાથી જ છે, કારણ કે એક વ્યકિત અસ્ત્રને (હથિયારને) જોતાં જ ગ્લાનિ પામે છે જ્યારે બીજી વ્યક્તિ અસ્ત્રથી (હથિયારથી) હણવા છતાંય ખુશ થાય છે. ૩૧ सुखमग्नो यथा कोऽपि लीनः प्रेक्षणकादिषु । गतं कालं न जानाति तथा योगी परेऽक्षरे ।३२।
-જેમ સુખમાં મગ્ન એ કઈ માણસ નાટક આદિ જોવામાં લીન થાય છે ત્યારે કેટલે કાલ પસાર થયો તે પણ જાણતા નથી તેમ શ્રેષ્ઠ અક્ષર (પરમાત્મા યા મર્હ) માં (તેના ધ્યાનમાં) લીન થયેલે ચગી પણ વીતેલા કાલને જાણતો નથી. ૩રા
