________________
૪–સ્વાધ્યાય વિભાગ : સમતા-શતક
૧
ચેગી જબહુ તપ કરે, ખાઈ જુરે તરૂપાત; ઉદાસીનતા બિનુ ભસમ,હુતિમે સાભિ જાત. છૂટે ભવકે જાલશે, જિનહિ તપ કરિ લેક; સેાભી માહે કાહુક', દેત જનમકા શાક. વિષય ઉપદ્રવ સમ મિટયા, હાવત સુખ સ ંતાય; તાતે વિષયાતીત હૈ, શ્વેત શાંત રસ પાષ. ખિનુ લાલચ ખશ હાત હે, વસાર ખાત યહ સાચ; યાત કરે નિરીહુંકે, આગે સમ–રતિ નાચ.
લહતુ
દે પરીમલ સમતા લતા, વચન નિત્ય વૈરિભી જિહાં વસે, સેના રાખસ મેાહકી, જીપે સુખે પ્રબુદ્ધ; બ્રહ્મ ખાતિ ઈક' લેઈ કે, સમતા અંતર શુદ્ધ. કવિ–મુખ—કલ્પિત અમૃતકે, રસમે' મુન્નત કાંહિ ? ભજો એક સમતા સુધા, રતિ ધરિ શિવપદ માંહિ. ચેગ ગ્રંથ જલનિધિ મથેા, મન કિર મેરૂ મથાન; સમતા અમૃત પાઈ કે, હા અનુભવ રસ જાન. ઉદાસીન મતિ પુરૂષ જો, સમતા નિધિ શુભ વેષ; છેરત તાકુ ક્રેાધકીધું, આપ ક અશેષ.
અગેાચર સાર;
પ્રેમ મહુકાર.
શુદ્ધ યોગ શ્રદ્ધાન ધરિ, નિત્ય કરમા ત્યાગ; પ્રથમ કરે જો મૂઢસા, ઉભય ભ્રષ્ટ નિર્વાંગ.
૧-જે બહુ. ર-ખશા. ૩-હિરિભી. ૪-ખાત ઈફ.
[૪૬૭
૪૯
૯૦
૯૧૪
૯૨
૯૩
૯૪
૯૫
૯૬
૯૮
