________________
૨૪
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકે-૬ કચ્છને દાતણ દાડમી ને, રાણી રાધાજીને કણેરાની કાંખ્ય રે,
મન મારાં હેરી લીધાં. વાંકે અંબોડે શ્રીનાથજી ને, મને સામા મળિયા કાન રે,
મન મારાં હેરી લીધાં. કૃષ્ણ ગોતે એની ગાવડી ને, રાધાજી ગોતે એને હાર રે,
મન મારાં હેરી લીધાં. કુષ્ણને નાવણ કૂડિયાં ને, રાણી રાધાજીને નદીનાં નીર રે,
મન મારાં હેરી લીધાં. વાંકે અંડે શ્રીનાથજી ને, મને સામા મળિયા કાન રે,
મન મારાં હેરી લીધાં. કૃષ્ણ તે એની ગાવડી ને, રાધાજી તે એને હાર રે,
મન મારાં હેરી લીધાં. કૃષ્ણને ભજન લાપસી ને, રાણી રાધાજીને કઢિયેલ દૂધ રે,
| મન મારાં હેરી લીધાં. વાંકે અંડે શ્રીનાથજી ને, મને સામા મળિયા કાન રે,
મન મારાં હરી લીધાં. કુષ્ણુ તે એની ગાવડી ને, રાધાજી ગાતે એને હાર રે,
મન મારાં હેરી લીધાં. કણુને પિાઢણ ઢોલિયા રે, રાધાજીને હીંડોળાખાટ રે,
મન મારાં હેરી લીધાં.
રાત અંધારી ને વાદળી કાળી, વાદળીને છાંયે મારી આંખ ફરી,
જ્યાં રે જોઉં ત્યાં કાનગેપી ફરી. ટેક. ઉતારા એરડા મેલી કરી, મેડીના મોલ હું તે દઈને ફરી,
કુલની બેપી કાનને વરી. રાત
