________________
નર ગયા, ને વાતેા રહી ]
૨૯૧
રાજા કે', કેમ આપણે બે જણા ?'
કુંવર કે', હું ચાર, એટલે તમે પણ ચાર જ ને ? તમારી દીકરીને કાઈ એ લીધી તે ચાર થયા, કે નહીં ?'
રાજા પૂછે : ‘તમારી જાતભાત કાણુ છે ?' કુંવર કહે : ‘મારી જાતભાત હું બતાવું છું.'
સૂરજ ને ઊગ્યા રે, સરઠે આથમ્યા જી, એ તે! જાણે મારે મેસાળ, મારા લાલ રે, સંગદે પરમાર રે રાણા અમે રાજિયા જી.
એ વખતે ત્રાંબા પિત્તળની ચારી બંધાવીને ફરી વારના એને પરણાવ્યા. રાજાએ એક મહેલ આપ્યા, ત્યાં ખાય, પીએને મેજ કરે. એમ કરતાં મહિનામાસ થયેા, ને સુંદર કુંવરી ને કુંવર ધ્યેય ખજારમાં હટાણું કરવા નીકળ્યાં છે. ત્યાંથી પેાતાને મહેલ આવતાં વાટે બે પાને એક નાનેા વડ ઊગેલેા જોયા.
કુંવર કે’ કે, ‘રાણી ! આ વડને અવેરીને ઉછેરીને આપણે મેાટા કરીએ. આપણે તે! કાલે આપણા મુલકમાં જતાં રહીશું, ને તેાય એથી અહીંયાં આપણું નામàણુ૨ ’શે.' એ વડને ત્યાંથી ઉપાડી લીધેા, ને ગામની ભાગેાળમાં લાવીને રાખ્યા. ફરતું વાળીને રૂપાળુ. ખામણુ કર્યું, ને રાણીને એક સાનાની મારી પાણી રેડવાને આપી. પછી ૐ' કે, ‘તમે આ વડને પાણી પાઈ ને મેાટા કરે.’
કુંવરીની માએ દાસીને કુંવરીનું માથું લેવાને મેાકલી. સેાનાના વાળવાળું બધું માથું જોતાં જોતાં માંઇથી દાસીના હાથમાં એક સેાનાને વાળ તૂટેàા આવ્યા.
૧. બજારમાં ખરીદી કરવા જવું, ૨. સંભારણું..
