________________
૨૮૨
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકો-૬ મોટા ભાઈને આપી, ને કે', “ ભાઈ! તમારા ભાગને મુખવાસ છે. તે કે', “ના, હું તો નહીં લઉં.' નાને કે, “મેં તો મારા ભાગનું ખાધું છે. પછી મોટાએ ખાધું. અને ઘેડ સામાન બાંધીને બન્ને ત્યાંથી હાલી નીકળ્યા.
નાના ભાઈને કણબીનો ધંધે બહુ વ્યા, ને ભૂખ લાગી.. તે કે, “મને બહુ ભૂખ લાગી છે.” મોટો કે, “ભાઈ, ગામ આવે તો તને રસેઈ કરી આલું.” પછી જે ગામ આવ્યું, તે ઠેકાણે જઈને રસોઈ કરીને ખાધું. ત્યાંથી પછી પાંચસે છસે ગાઉ ગ્યા, એટલે નાને કે', “ભાઈ! મને બહુ ભૂખ લાગી છે. મોટો કે, “હવે આપણી પાસે ખરચી ખૂટી છે, શું કરીએ ?' પછી એક સારું શહેર આવ્યું ત્યાં ઘડે ઘરાણે કરીને શેઠને ઘેરથી છાઁ રૂપિયા ઉપાડ્યા. એ લઈને નીકળ્યા, ને બીજા પાંચસે ગાઉ ગ્યા, એટલે પિલા છસે રૂપિયા પણ ચવાઈ ગ્યા.
પછી વનવગડામાં એક કણબી કોસ હાંકતો હતો. તે ચારપાંચ કસ કાઢે, ને ચાયવાઢી આવે. તે કણબીને મોટો ભાઈ પૂછે કે, “ભાઈ! તું કરવા આમ કરે છે ?' કણબી કે, “મારી બાયડી ને હું બે માણહ છીએ. હૈયું કર્યું નથી. બાયડી ઘેરથી ભાત લઈને આવશે, તે ખાઈને હું કેસ હાંકીશ, ને એ ચાર્યના ભારા બાંધીને ઘેર લઈ જશે !” મોટે ભાઈ પૂછે, “મારા આ નાના ભાઈને તારે સાથી રાખવે છે ? તે કે’ ‘હા, બાલ શું લેશે ?' તે કે લેવાનું કાંઈ નથી, પણ હું આવું ત્યાં લગણ એને ધાન–લુગડું. ધરાઈને પૂરજે.”
પછી મોટે ભાઈ ત્યાંથી નીકળ્યો. ચાલીશ પચાસેક ગાઉ દૂર ગે, ત્યાં એક રાજાની વાડી બાર બાર વરસથી સુકાઈ ગઈ'તી તેમાં ઘેડાને ચંપાની ડાળે બાંધી, પામરીની સેડ તાણીને કુંવર
૧. ચાર–ઘાસ.
