________________
૨૩૪
[ ઢાકસાહિત્યમાળા મનુકા-દ્
રાણી રૂપાંદે
વાયક॰ આવ્યાં ગરવા શે'ર (ર) રૂપાદે પથડે પધારા. હું કેમ આવું ગુરુ મારા, એકલા સૂતા માલાદે જાગે જી રે. નિદ્રા મગાવે સારા શે'રની સાડત્યમાં વસૂગીક સૂવડાવે. ત્યાંથી રૂપાદે રાણી ચાલિયાં, આવ્યાં ઢાઢીને દરવાજે, ભાઇ રે પેાળિડા વીરા વીનવું તાળાં ઘડીક ઉઘેડા જી. તાળાં વાસ્યાં ૨ વીજલ શે'રનાં કૂચિયું માલાદેના હાટે, આહલેક કરીને સતીજીએ અર્રાજયા તાળાં ભેાંયે પડચાં જી. ત્યાંથી રૂપાદે રાણી ચાલિયાં આવ્યાં ખવળીને બજાર જી, ત્યાંથી રૂપાદે રાણી ચાલિયાં આવ્યાં ગુરુને દરબાર જી. શતસેાનૈયા રૂપાદેએ પાટ મેલ્યા, ગુરુજને નમીને લાગ્યાં પાયજી.
ત્યાંથી ચંદ્રાવળ સાંઢે! ઊમટી આવી રાજાને દરબાર જી, ઊઠેા રાજા ને ઊઠે! રાજવી, રાણીએ રાજ વટલાવ્યાં જી. પડખું ફરીને માāાજી જાગિયા, સાડચમાં વમૂંગી ઘરયાં જી, કંઈક કરડયાં ને કંઇક ઊગર્યાં, રાણી રૂપાદેનાં ભાગ્યે જી.
ત્યાંથી રાહુમલ માટે! ચાલિયા, આવ્યા ડાઢીને દરવાજે જી, ભાઈરે પેાળિડા વીરા વીનવું, અહીથી માનવી જતું એવું, કંઈક સૂતા ને કંઈક જાગતા, અમને ખખરુ રે નથી. ત્યાંથી રાહુમલ ચાલિયા, આવ્યા ખવળી ખજાર જી. ત્યાંથી રાહુમલ ચાલિયા, આવ્યા ગુરુને દરખાર જી. મેજડી ઉપાડી રાહુમલ ચાલિયા, આવ્યા દરબાર જી.
નુગરુપ આવ્યું રે આપણે દરબાર જ્વેલું ઝાંખી પડી રે, નગરુ નથી આપણા શે'રમાં નુગરે ગામના રાજા.
ગૌરવભર્યા. ૩. વાસુકિ-ઝેરી નાગ,
૧. નિમંત્રણ–નાંતરું, ૨. ૪. સામસામી, ૫. ગુરુ વગરનું
