________________
[ àાકસાહિત્યમાળા મણુકા-૬
૨૨૪
નાનાં હતાં ત્યારે ટાસકા કર્યાં,
ને દૂસકાર કર્યાં ને વીરાના પેટમાં ઉતાર્યાં; મારી ભાભી, તમે શ્રીકૃષ્ણને વશ કીધા. તારા કુળમાં એવી જ રીત, એક મેલીને બીજાને જાય; મારાં ભાભી રે, તમે શ્રીકૃષ્ણને વશ કીધા. ધીરજ ધરીને વહુવારુ મેલ્યાં, તમે સાંભળે! મારી વાત; મારા સાસુ રે, તમે વહુવારુને શીદને સ’તાપે ? નથી તમે માંડવડે સેવ્યા, નથી માંડવડામાં મા'લ્યાં; મારી ઐયર રે, તમે વહુવારુને શીદને સંતાપા ? ધીરજ ધરીને નણુદીખા ખેાલ્યાં, તમે સાંભળેા મારી વાત; મારાં ભાભી, તમે શ્રીકૃષ્ણને વશ કીધા. કિનખાબનાં તે ખાયાં બંધાવ્યાં, ને હીરલા દેરીએ હીંચેાયા; મારાં ભાભી રે, તમે શ્રીકૃષ્ણને વશ કીધા, ભીનેથી સૂકે અમે રૂ સુવરાવ્યા ને ભીનેથી સૂકાં કીધાં; મારાં ભાભી રે તમે શ્રીકૃષ્ણને વશ કીધા. ધીરજ ધરીને વહુઆરુ ખાણ્યાં, સાંભળે! મારી વાત; મારાં નણુદખા રે, વહુઆરુને તમે શીને સંતાપેા ? એટલા ખષા વહાલા હતા ત્યારે મથુરામાં શી≠ મૂકી આવ્યાં; મારાં નણુ દુખા રે, વહુઆરુને શીદને સતાપે ? નથી કિનખાખનાં ખેચાં બંધાવ્યાં, નથી હીરલા દેરીએ હીંચેડા, નાનેથી મેાટા માસીબાએ કીધા, ભીનેથી સૂકે સુવડાવ્યા મારી બાઈ એ. મારાં નણંદબા રે, વહુઆરુને શીદને સ‘તપે ? મ’દિરિયામાંથી માનજી બાલ્યા, સાંભળે મારી વાત; મારાં માતા રે, વહુઆરુને શીદને સંતાપે ? પરણ્યા પછી જે પિયરિયે રહે, એને એળે ગયેા અવતાર; મારાં બે'ની રે, વહુઆરુને શીદને સંતાપે ?
૧. ટાચકા-હેત ૨. ટૂચકા.
