________________
૨૧૮
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકે-૬ મારી કેરી અણી રે, શરમ લાગે;
મને મોતી ભરેલીના કોડ જાગે,...ગામને કૂવે રે.... મને ગવનના સાડલે શરમ લાગે;
મને સોનાલીર ચૂંદડીના કોડ જાગે,..ગામને કૂવે રે...
મેર ચ્યાં બેલ્યો ?
[[ પાતળિયાના પાશમાં જકડાયેલી, મિલનની મૂંઝવણમાં પતિરૂપી “મેર' કયાં બોલે છે એમ પૂછતી, અને જાણતી છતાં અજાણતી થતી ગોરી હૈયાની લેવું–વાતું અનેખી ઢબે કહી જાય છે. ]
મારા ટોડલે બેઠો રે મેર, ચ્યાં છે ? મારું હિડું લેરા લેય, જનાવર જીવતું ઝાઉં રે;
| મેર ચ્યાં બાયો ? મારા નયણે બેઠે રે મેર, મ્યાં છે ? મારી આંખડી લેશ લેય, જનાવર જીવતું ઝાલ્યું રે;
મોર માં બોલે ? મારા પાણિયારે બેઠે રે, મોર મ્યાં બોલ્યો ? મારે કળા લે'રા લેય, જનાવર જીવતું ઝાલું રે;
મેર માં છે ? મારા ઢાલયે બેઠો રે, મેર યાં બાયો ? મારું દલડું લેરા લેય, જનાવર જીવતું ઝાલ્યું રે,
મોર મ્યાં છે ? ૧. ઉઢાણી, ૨, સોનેરી. ૩. ક્યાં ૪. દિલ. * સરખા : આ મણકામાં પૃ. ૧૮૪
