________________
૧૫૫
આપણાં લોકગીતે ] રાબડે લે સાસુ સસરાને પાઉં, દૂધની ખીર મસ્તાની ખાઉં. જણ પાપણ મુડો કુણ દેખે, જણ હત્યારે મુડ કુણ દેખે. રતના ખાતી ધર્મરે વીર, કાવડ ઘડ રે ચંદનરી. કાવડ ઘડી મોતીએ જડી, તે શરવણને ખાંધે ધરી. આગે બેસે આંધે બાપ, વ્હારે બેસારું આંધી માય. ગંગા નહાયા, ગમતી ગયા, પુષ્કરજીની પેઢી ગયા. જતે ને બાયાં મા ને બાપ, શરવણ બેટા પાણી આપ. તરસે હમ જીવડે જાય, પાણી કઠેથી શોધી લાય. ઘેલી માને ઘેલો બાપ, રણ વનમાં નહીં કૂવા વાવ. ડાબા ભુજપે ભીમ તળાવ, ચોકી બેઠા દશરથ રાવ. ઊંચે આંબે નીચી વાવ, કાવડ કઠે ધરું મોરી માવ. કાવડ ધર ચંપેરી ડાળ, હિમ્મત રાખે શરવણ બાળ. કમર કસીને તિયાર થયે, લે ઝારી ભરવાને ગયો. ડાબે ભેરવ જર જર કરે, શરવણરા પગ પાછા પડે. શરવણ બેટા પાછા આવ, શુકન વિના પાણી મત જાવ. વનવગડામાં શુકન શાં? લખિયા લેખ ટને નહીં મા. શરવણ જાય ઝકા નીર, સામે દશરથ ખેંચ્યો તીર. ભગ ગઈ તુમડી, ઢળ ગયો નીર, શરવણ પડ ગયો તેને તીર. પડતે શરવણ ભજિયા રામ, કુણુ તેરી મા ને કુણ તેરે બાપ ? ચાંધી મા ને આંધો બાપ, ધરી કાવડ ચંપેરી ડાળ. આંધા માવિતને ૩ પાણી પાય, જદ મારો જીવ સ્વરગે જાય. લિ આંધા આંધી પાણી પિયા, કુંવર તમારા સ્વરગે ગયે. મેં મૂરખાએ તીર તાણિયો, તમારા કુંવરને માર લિયો. ફટ રે પાપી પાપ કિ, સગા ભાણેજને માર લિ.
૧. મેં ૨. ક્યાંયથી ૩. માવતરને.
