________________
૯૧ ક્ષણ બંધે ને ક્ષણ મુકત, મુઝયા તે નવ નવ યુક્તિ વેગે વેગે આસરે વૃદ્ધિ, મંદમંદ હૃકે નખ વિદ્ધ ૯ યુવકપિલેઇ પથ્થર દોડે,કપિવૃદ્ધનું મસ્તક ફેડે ગયે નાશી દેખે એક ઠામે, સિલાજીત તે તરસ્ય ઘામે છે ૧૦ | જળ બુદ્ધિ તીહાં મુખ થાપ્યું, રળ્યું વળગ્યું. જાણે કરી આપ્યું; સિલાજીતથી મુખ ઉધરવા, બા હુ ઘાલે તે જડ મરવા . ૧૧ છે તે વળગ્યા ઈમ દોય ચરણ, તે વાનર પાપે મરણ; પદકર અબધાશ્રમ કરતે, તે તીહાંથી મુખ ઉદ્ધરતો ! ૧૨ ઈમ રસ ના રસમાંહી લગત, નારી શલેયર્યું મગત; પાંચે છે દ્રીય વિલમે દેહી, તે નવી હએ ધરમ સ્નેહી ૫ ૧૩ | હું કીમ વિણસું બ્રહ્મચારી, બંધન ગતિ મેં નિર ધારી, મેં બ્રહ્મ સુધા છે ચાખી, હું જાણું સુજસ ગુ ણ રાખી ૧૪
દુહા હવે નિજકર જોડી કહે, નભસેના શુચિ બેલ, રહો પાસે સંતોષ કરી, મન ધરી અચળ અમલ ૧ પરણિત શું વ્રત આદર, હવણ ગ્રહીબત લાગ; કી
૧ યુવાન વાનર. ૨ પગ અને હાથ બંધાયા વીના.'
