________________
હું ઈરો, રાગ ગહેલે નારિ, વિન્માળી જીમ હું એક તાસ કથા મન ધારિ. ૪
(ઝવેરી સાચે અકબર હીરજી) એ દેસી,
મહેોટો ન વૈતાઢય છે રે, દેઇ ભરત અરધ ધરે પાંખરે નગખગમાં શે આંતરો રે,લિપી ભ્રમ હે એ વચનની ધાંખ રે. ૧ ચતુર વિચાર ચિત્તમાં રે, છોડે વિષયનો રાગરે જેહને વિષયની વાસના રે, તેહને મારગને નહી લાગશે. ચ૦ ૨ ગગનવ લભપુર તિલક છે રે, વર ઉત્તર શ્રેણિને ભાળ રે; તરૂ ણ વિદ્યાધર તીહાં હઆ રે, દેય મેઘરથ વિન્માળી રે. ચ૦ ૩ ચિંતે જઈએ ભૂચર કન્હ રે, નિજ વિદ્યા તીહજ સધાય રે; નિચ કન્યા પરણી વિધિ રે, બત્રત જે વરસ ધરાય રે. ચ૦ ૪ગુરૂ અનુ મતિ માગી કરી રે, આવ્યા તે વસંતપુર દ્રગ રે; ચંડાળારાધન કરે રે, કહે કાઢયા આવ્યા ઇહાં રંગ રે છે ચપોતે કહે ઈહાં તમે સુખે રહો, અમહે ક ન્યા આપુ દો રે, અહુ સરખુ કારજ કરો રે, તુહ
૧ પરવત. ૨ મનુષ્ય લેકમાં જઈને નીચ જતીની કન્યા ૫ રણને એક વરસ સુધી બ્રહ્મચર્ય પાળી વિદ્યા સાધન કરીએ તે માં તંગી નામની વિદ્યા છે તે સિદ્ધ થાય માટે આપણે જઈએ, ૩ નગર,
