________________
૧૧૧
ચંદ્રમા, કરે વિશ્વ ઉપકાર ઋતુગતિ જગસ્થિતિ જે ચલે, ઘર્મને યોગ તે સાર. . પ . પડતે રાખે તાત પર, અખઈ મિત્ત પરિમગ્ન પોખે નિજ મા તા પરે, ધર્મ તે અચળ અલગ છે ૬
ઇતિ શ્રી અંબુ પ્રાકૃત પ્રબંધે ચતુથાધિકાર
દુહા આગે હવે સુણીએ કથા, પુરણ તે દીએ પ્રેમ, અરધ થાકતો મનદહે, અરધ દધે નય જેમ ૧ મુગ્ધા મૈોઢાપરે હોયે, અથવા સવિ સુવિલાસ' હદ ય ગમ પતિ સમ મીલે, જે કવિ ઉચિત અભ્યાસ રા તર્ક વિષમ પણ કવિ વયણ, સાહિત્યે સુકુમાર; રિગજગંજન પણ દયિત, નારી મૃદુ ઉપચાર ૩
૧ દુહા. ૨-૩-૪-૫ માં ધર્મશબ્દ ધમસ્તિકાય અથવા વસ્તુધર્મ (સ્વભાવ) જાણવે. ૨ મીત્રની પરે મારગ કહે છે પ્રથમ મુગ્ધા ને અને પછી પ્રાઢા વિલા સ જેમ વશેષ આનંદકારક થાય છે તેમ સે કરીને વૃદ્ધિ પામતા કવીને વચને જાણવા.
૪ તકે જે ન્યાયશાસ્ત્ર તેને વિષે તે જે કવીના વચનો વિષ ભ છે તેમનાજ વચને સાહિત્ય (રાસા) ને વિષે સુકમાળ હોય છે. જેમ શત્રના ગજને હણવાની શક્તિવાળા સ્વામીના પિતાના સ્ત્રીને વિષે તે મૃદુ ઉપચાર જ હોય છે તેમ.
