________________
૧૦૬
વી વીચે ઉતયા, સાથ આવાસ વિવેક ॥ ૨ ॥ તૃણું કા ષ્ટાદિક આણવા, નર એકલા તે જાય; સુતા દાંઠા વા ધ તીણે, વન ગઢવર ગહરાય ॥ ૩ ॥ એક પંખી તસ દંતગત, લેઇ મંસના ખ`ડ; મા સાહસ' ઇમ બોલતા, તરૂઅર ચઢે ઉદૃંડ ૫ ૪૫ બાલે ‘મા સાહે સ’ મુખે, ખાય વાધ મુખ મસ; કહેણી કરણી એ કી શી, બાહયા નર અવત સ ા ૫ ! તિમ તુમ્હે ભવ સુ ખ છાંડતાં, ઇચ્છા ધરત અદિ; તપ રસીયા તેહવા સહી, સુજસ બેલ સુણા મોડા ૬ ૫
ઢાડા. મેાતીડાની દેશી.
જંબુ કહે તુમ્ડ વયણે ન મુઝુ, ભાવ 'શત્રુ સા હમા થઇ ઝુઝું ॥ સાંભળેા મેારી મીઠડી વાણી, લાગ શે રસ અમીય સમાણી ! સાં૰ ! ત્રણ મિત્રની જાણો મે’ વાત, ન કરૂ કહીંએ સ્વારથ થાત ! સાં૰ ॥ ૧ ॥ ક્ષિતિ પ્રતિષ્ટ નગરે હુએ રાય, જિતશત્રુ જગ તસ સુગુણ ગવાય । સાં॰ ॥ તાસ પુરેાહિત સવી અિ કારી, સામત નામે સુવિચારી ! સાં॰ ॥ ૨॥ નિત્ય
૧ ગંભીર એવી વનડ્ડામાં. ૨ તૈા ધણ દાંતમાં ભરાઇ હેરલા. ૩ ઉડીને.
