________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
દીધા એટલે આપણા સુભટો પાછા પડવા લાગ્યા. વિવેકારૂઢ થયેલા પુરુષો કેવળજ્ઞાનથી મુક્તિનો માર્ગ જોઈ ત્યાં ચાલવા લાગ્યા. અવિવેકની વાણી સાંભળી મોહરાજા ઝંખવાઈ ગયો. અને થયું કે વાત તો આગળ વધી ગઈ છે. પણ અવિવેકને એણે કહ્યું, “તું હવે બધા પ્રાણીઓને અજ્ઞાનરૂપી મદિરાનું પાન કરાય. જેથી તેઓ અધર્મમાં પણ પ્રીતિવાળા બને.”
197
મોહરાજા અવિવેકની સાથે લઈ નગરનગરમાં ભળવા લાગ્યો. લોકોને અજ્ઞાનરૂપી મદિરાથી નષ્ટ ચેતનાવાળા યોગ્ય શું અયોગ્ય શું ? ધર્મ શું અધર્મ શું ? એવા કાર્યકાર્યથી રહિત જોયા. પણ પોતાની માસીના નગરના લોકોને ધર્મ કરતા જોઈ મુખ મચકોડતા મોહરાજા બોલ્યો “અરે ! લોકોને તે મદિરાપાન કરાવ્યું છે કે ધર્મ ધર્મ કરતા આ બધા શું બબડી રહ્યા છે ?” મોહરાજાની વાણી સાંભળી અવિવેક બે હાથ જોડી બોલ્યો, “દેવ ! આ બધા પણ અજ્ઞાન દિરાના પાનથી ભાન ભૂલી ગયા છે. ધર્મની વાતો તો કરી રહ્યા છે એ બ્યાને પોતપોતાના વાડા બનાવી રહ્યા છે. એમના હૈયા તો ધર્મના પરમાર્થથી ઊલટી દિશામાં જ ફફડી રહ્યા છે. આ બિચારાઓ સત્ય સ્વરૂપથી ઠગાયેલા છે.” મોહરાજાએ પૂછ્યું, “આ બધું તું શી રીતે જાણી શક્યો ? અવિવેકે કહ્યું, “રાજન ! મિથ્યાદર્શન મંત્રીની આજ્ઞાથી જીવોને હરવા એકદિવસ વિવેકપર્વત પર ગયો હતો જો કે વિવેક પર્વત ઉપર હું ચઢી શક્યો નહિ પણ વ્યુગ્રહ, કદાગ્રહાદિક સુભટોને મોકલી શુદ્ધાગમની વિધિને બોલતા કેટલીક વાતો મેં સાંભળી છે.” “એ બધું તો ઠીક પણ મારી માસીના નગરોમાં મારા ભક્તો છે કે નહિ ?” “વિવેકપર્વતની નીચે રહેલા બધાય ત્યાં તમારી જ આજ્ઞા માને છે રાજન ! પર્વત પર રહેતા ઘણા લોકો તમારી આજ્ઞાનો ત્યાગ કરી શકતા નથી.”
વાત સાંભળીને પ્રસન્ન થયેલો મોહરાજા નૃત્ય કરવા માંડ્યો. લોકોને પણ નચાવવા માંડ્યો. માતાને સ્ત્રીની જેમ આંલીગન કરવા લાગ્યો. લોકો પાસે અનેક ખેલ કરાવતો જગતપુરમાં ક્ષણમાં લાજ વગરનો થઈ વો ફેંકી નૃત્ય કરતો મોહરાજા પોતાના પરિવાર સાથે નવા નવા નાટક કરતો માતા
