________________
प्रायश्चित्ताधिकार |
ल्पना करे. या० नाविक ना वाहक खलासिया नी परे अइमुत्तो मुनि या० नावमयपडघो प्रते उ० उदक ने विषे प० प्रवाहतो नावानी परे पच्यो चलावतो अ० श्रभिरमे है. रमयक्रिया वाक्याबस्था ना चाला थकी. तं० ते प्रति स्थविर देखता हुआ.
१६७
अथ इहां आते अनगार पाणी रो बाहलो बहतो देखी पाल बांधी पात्री मैं पाणी में नावानी परेतरावा लागो । एहवूं स्थविर देखी भगवन्त ने पूछयो । अमुत्तो केतले भवे मोक्ष जास्ये । भगवान् कह्यो इणहिज भवे मोक्ष जास्ये । हनी हीलना मत करो अग्लानिपणे सेवा व्यावच करो। एहवूं कह्यो चाल्यो पिण पाणी में पाली तराई तेहनों प्रायश्चित्त न चाल्यो पिण लियो इज होसी । तिम भगवान् लब्धि फोड़ी - तेहनो पिण प्रायश्चित्त चाल्यो नहीं । पिण लियो इज होसी । डाहा हुवे तो विचार जोइजो ।
इति २ बोल सम्पूर्ण ।
तथा वली रहनेमी राजमती ने विषय रूप बचन बोल्यो । तेहनों दंड न चाल्यो । ते पाठ लिखिये छै ।
एहिता भुंजिमो भोए माणुस्सं खु सुदुल्लाहं भुत्तभोगी पुणो पच्छा. जिण मग्गं चरिस्समो ॥ ३८ ॥
( उत्तराध्ययन ० २२. गा० ३८ )
० आव. ता० पहिलं. भु० श्रापणवेइ भोगवी. भो० भोग. मा० मनुष्य मों भव खु० निश्चय करी. सु० अतिहि दु० दुर्लभ है. भु० भुक्त भोगी थई ने. त० तिवारे पछे. जि० जिन मार्ग ने. च० श्रापण वेइ श्राचरसयां ।
अथ इहां कह्यो - राजमती रो रूप देखी रहनेमी बोल्यो । हे सुन्दरि ! आव आपां भोग भोगवां काम भोग भोगवी पछे चली दीक्षा लेस्यां । एहवा विषय रूप दुष्ट वचन बोल्यो | तेहनों स्यं प्रायश्चित्त लीधो । मासिक थी
