________________
! ૧૮૫ :
દિવસ પસાર કર્યો. સધ્યા સમય થયેા. ત્યારે સ્કટ્ટૈ એકાંતમાં પિતાને ખેલાવ્યા પછી કહ્યું. મે' જ કપટથી નિધાન ગ્રહણુ કરવા માટે આવુ નાટક કર્યું હતું. સા વાહને નિધાનસ્થાનથી વિમુખ કરવા કપટ આચરણ આયું હતું. ન ંદે તે જાણી તેની પ્રશંસા કરી. જ્યારે સાથ વાહ નિદ્રામાં પેાઢી ગયા. વળી જનસચાર પશુ ખ`ધ થઈ ગા, ત્યારે સબલ લઈ પિતા-પુત્ર નિધાનને ગેાપવી પેાતાના નગર સન્મુખ જવા ભાગી ગયા. રસ્તામાં એક મદિરમાં તેમણે પ્રવેશ કર્યો એકાંતમાં નિધાન કળશ ખાલ્યા, જોતાં જ નયન રમ્ય, દિશાઓને તેજના લિસેટાથી પ્રકાશ કરતુ મહામૂલ્યવાન એક રત્ન જોયું. ત્યારે પરમાનંદ અને પરમશાંતિની અનુભૂતિ કરતાં અને પરસ્પર માલવા લાગ્યા કે—
ખરેખર માનવ ચિંતવે છે ક`ઇ અને થાય છે કઇ! વિધાતાના ખેલ ન્યારા છે. જ્યારે વિધાતા પ્રતિકૂલ હાય, ત્યારે માનવની સઘળી સ'પત્તિ ક્ષણ વારમાં નષ્ટ થઈ જાય છે અને અનુકૂલ હાય, ત્યારે ભિખારી પણ રાજા બની જાય છે. તા પછી દેવને લેાકેા શા માટે નમસ્કાર કરે? ભ્રપતિની સેવા લેાકા શા માટે કરે ? ઘ્યાન-તપ વગેરે અનુષ્ઠાન દ્વારા દેહદમન શા માટે કરે? જે વિધાતાને નિત્ય મસ્તક નમાવી વંઢના પૂજના કરે છે! તેને વિધાતા સાક્ષાત્ ઇચ્છિતા અર્પણ કરે છે. ત્યારે સ્કંદે કહ્યુ: પિતાજી આ વાતથી સયુ'. એકાંતે સેવા-પૂજાથી વિધાતા ખુશ થઈ આપે જ એમ નહિ. કેટલીક વાર દુઃખીજીવા ઉપર અનુકપા કરે છે. વિધિના પ્રચાર દુર્લક્ષ્ય છે.
