________________
: ૧૩૩ :
તુર થયા. રાજલેાકના મુખા શ્યામ થયા. લાલિમાએ વિદાય લીધી. શું કરવુ ? એ વિચારમાં સૌ ડૂબી ગયા. મંત્રીએ
હતાશ થયા.
એટલામાં લેાકમુખથી જાણ થઈ કે, અનંતકેતુએ પદ્માનુ અપહરણ કર્યું છે. ત્યારે શરણાઇના સુર વિલય પામ્યા. યુદ્ધની નાખતા ગગડી. મહાવેગકુમારે આદેશ કર્યાઃ અરે રે! જલ્દી સૈન્ય તૈયાર કરા. એ પાપી! કયાં ગયા હશે ? એની પૂઠે દોડા. તરત જ સૈન્ય તૈયાર થયું. મનથી પણ વધુ ઝડપથી દેવતાએ કહેલ માર્ગે ચાલ્યા.
યુદ્ધરસિકકુમાર મેરૂપર્યંતના તલવી ભાગમાં રહેલ ભદ્રશાલ વનને વિશે પ્રવેશ્યા. ત્યાં તે તેણે કરૂણાથી યુક્ત, આક્રંદ સયુક્ત રૂદનના અવાજ સાંભળ્યેા. તરત જ કુમાર તે દિશા સન્મુખ ગયા. જુએ છે તે મણિશિલા પર નિઃસહાય મની, શરીરને મૂકી કાઇ શ્રી અવાજ કરતી હતી. કુમારે તે દિશા તરફ જોયું, તા દૂરથી વાંસના ઝાડની નીચે જાણે સ્વગથી ભ્રષ્ટ થઈ ને આવી પહેાંચેલી કાઇ દેવાંગના હાય, અથવા તે ઘરમાંથી બહાર કાઢી મૂકેલી મહા રૂપવંત નાગકન્યા હાય, અથવા કામદેવના વિરહથી ભયમાં આવી પડેલી સાક્ષાત્ તિ હાય તેવી શાકગ્રસ્ત સુદરી જોઈ.
તે સુંદરી મુખથી વિલાપયુક્ત-વાણીથી ખેલતી હતી. “ હું આ પુત્ર! કેવી રીતે ફરી તારૂ દર્શન થશે. હું મદ ભાગ્યવાળી છું. મારા હૃદયનાથ ! પ્રિયતમ !
પ્રેમમૂર્તિના કરવાનું શું
વિરહથી મળી રહી છુ. મારે જીવતર
ધારણ
