________________
૧૨૭ :
કુમાર ચિત્રપટને એકીટસે જેવા લાગ્યું. તેના મન પર સજજડ ચેટ લાગી ગઈ. નયનમાં વિકારભાવ જાગ્યા. તે કામદેવના બાણથી વીંધાયે. તે મંદ મંદ રીતે નેહાળ નજરે ચિત્રપટ જેવા લાગ્યો. પછી તુર્ત જ વડીલજન સમક્ષ આવું આચરણ અનુચિત સમજી, લજજાથી નીચું વદન કરી, કામદેવના સંકલ્પને ઢાંકવા કોપ ધારણ કરી, બીજી કથાવિચારણા કરવાપૂર્વક એણે અવસર પૂર્ણ કર્યો. - પછી ચિત્રપટ લાવનાર પુરુષ સાથે પોતાના ભવનમાં ગયો. આદરપૂર્વક એકાંતમાં કુમારે પૂછ્યું: તારા આગમનનું કારણ શું છે ? ત્યારે તે પુરુષે કુમાર સમક્ષ વાત રજૂ કરી કુમાર! તે રાજપુત્રીને પુરુષ ગમતું નથી, એટલું જ નહિ પણ પુરુષનું નામ સાંભળતાં પણ કંપારી અનુભવે છે. તે કેઈની સાથે પરણવા ઈચ્છતી નથી. વળી તે વિષયાભિલાષને વાં છતી નથી. એવી તેની અવસ્થાને નિહાળી, અત્યંત સંતા પને વહન કરતાં તેના માતા-પિતાએ શાંતિ માટે અનેક મંત્ર-તંત્રાદિ ઉપચારો કરાવ્યા. પણ કારગત નીવડ્યા નહિં. વળી તેના ભાવમાં લેશમાત્ર પણ પરિવર્તન થયું નહીં. તેથી વિદ્યાધર રાજાઓની પાસે પોતાના પ્રધાન પુરુષોને તેમના રાજપુત્રના પ્રતિષ્ઠદક-પ્રતિચિત્ર લાવવા મોકલ્યા. લાવીને તેને બતાવ્યા પણ તે દ્રષ્ટિપાત પણ કરતી નથી.
હવે બન્યું એવું કે એકવાર ક્યાંકથી નારદ મુનિનું આગમન થયું. પણ ચિંતાતુર વિદ્યાઘરપતિએ તેનું સ્વાગત કર્યું નહીં. તેથી તે પાછા ફરવા લાગ્યા. કિંતુ ખ્યાલ આવતાં
