________________
• ૧૧૭ :
પુનરૂત્થાનને પંથે પ્રયાણ કરવા તે ઉત્સુક બન્યા. ઉસુકતા અને ઉત્તમ ભાવનાની પ્રબળતાથી મોહરણે ટંકાર કરતો શૂરાતનને વેગ આપતે, સત્ય સુખની શોધ માટે, સાધનાને માગે જીવનને અર્પણ કરવા તેણે અણગારના સ્વાંગ સજ્યા. અણગારી આલમમાં તે જીવદયા પરિપાલન કરતે, તપસ્યા દ્વારા શરીરને શેષ, ગુરુની સાથે અપ્રતિબદ્ધપણે ગામનગરાદિમાં વિચરવા લાગ્યા. હવે જવલન મુનિ સ્વાધ્યાય ધ્યાનથી પરવારી પરમવિનયવડે ગુરુચરણે પ્રણમી અનેક પ્રશ્નોની ચર્ચા કરતા. એકવાર એમણે કહ્યું કે હે ભગવંત ! અપૂર્વ રૂપસંપદાના સ્વામી સર્વલક્ષણાનુગત દેહલતા, નવયૌવન૧ી સંયમપંથ તમે શા માટે સ્વીકાર્યો? આ મહા આશ્ચર્ય, કૌતુક મારા મનમાં વતે છે. તે કૃપા કરી મને સર્વ વૃત્તાંત જણ.
ત્યારે મુનિભગવંતે કહ્યું : હે મહાનુભાવ! અતીત વસ્તુને કહેવાથી શું? ત્યારે જવલનમુનિએ કહ્યું: બાલકની પ્રાર્થના પૂર્ણ કરવી એ ગુરુજનને ઉચિત છે. ગુરુ ભગવંતે પણ પિતાની કહાણી શરૂ કરી.
વૈદેશા-નગરીમાં ધનાઢય ધન નામે સાર્થવાહ છે. તેને સુપ્રસિદ્ધ વિજયાનંદ નામને પુત્ર છે. ક્ષમા મંદિર, સુશીલવતી કનકવતી નામની તેની પત્ની છે. તે જિનધર્મમાં અત્યંત અનુરક્ત હતી.
એકવાર પૂર્વકમદેષથી તેના દેહમાં કોઢ રોગ વ્યાપે. થોડા દિવસમાં તેની સવર્ણ સમકાયા કેફિલ સમ શ્યામ કાંતિમય બની ગઈ. અંગુલિએ ગળી ગઈ, પરૂ વહેવા લાગ્યું,
