________________
-
૯૮ :
વૃત્તાંત સાંભળી સંતુષ્ટ થઈ. અને પૂર્વની જેમ વર્તવા લાગી પણ તે દિવસથી બ્રાહ્મણની રહેણી કરણીમાં વિચિત્ર પરિવર્તન થઈ ગયું. કોઈની પણ તે આગતા સ્વાગતા કરતું નથી. દીનવચને પણ ઉચ્ચારતું નથી. કેવલ ઘરે ઘરે ફરી જે ભિક્ષા મળે તેનાથી સંતોષ માની દિવસે પસાર કરવા લાગ્યો.
એક દિવસ તેનું મન વિચારે ચઢ્યું. વિચાર કરતાં તેને સત્યની પીછાણ થઈ કે, ખરેખર વાસના જ સુખ-દુઃખને ઉત્પન્ન કરે છે. પરમાર્થ થી તે વાસનાથી છુટકારો એ જ સુખને સાક્ષાત્કાર કરાવે છે. ગૃહસ્થ પાપારંભ કાર્યોમાં સુખની કલ્પના કરે છે. કલ્પનાના વમળમાં તેઓ અટવાઈ જાય છે. વળી શિરચ, ભૂમિશયનાદિ કષ્ટકારી પણ સુખદાયી ક્રિયાને તેઓ દુઃખદાયી માને છે. જ્યારે તેને પરલોક તરફ દષ્ટિપાત કરનાર મુનિ ભગવંતે સુખકારી માને છે. મુનિએ જેવું ઉચ્ચારે તેવું જ આચરણ પણ કરે છે. વાસનાથી મન જ્યાં ત્યાં ફંગોળાય છે. અને આનંદ અનુભવે છે. પણ હવે મારે પણ વાસનાને તિલાંજલિ દઈ શુભ વિચારમાં ઓતપ્રેત રહેવું જોઈએ.
એક દિવસ પાછલી રાત્રિને સમય છે. સમસ્ત સૃષ્ટિ મીઠી નિદ્રા માણી રહી છે, કેટલાક છે સ્વમસૃષ્ટિમાં વિચરી રહ્યા છે, આજ અવસ્થાની અનુભૂતિ જવલને પણ કરી. સ્વમદશામાં પોતાને ભયભ્રાંત નિહાળે છે ચોતરફ વ્યાવ્ર સિંહ વગેરે હિંસક પશુઓ વીંટળાઈ રહ્યા છે. ત્યાં તે કઈ પુરુષ સહાયક બને છે. લાકડીના પ્રહારથી વ્યાધ્રાદિને નસાડી
