________________
૩૬
ઇચ્છા રાધે સંવરી, પરિતિ સમતા ગેરે, તપ તે ઐહિજ આતમા, વર્તે નિજ ગુણુ ભાગેરે; અષ્ટ સકળ સમૃદ્ધિની, ઘટ માંહે રૂદ્ધિ દાખીરે; તિમ નવ પદ રૂદ્ધિ જાણજો, આતમરામ છે સાખીરે. યેાગ અસખ્ય છે જિન કહ્યા, નવપદ મુખ્ય તે જાણુારે; એહ તણું અવલંબને, આતમધ્યાન પ્રમાણેરે. ઢાલ ખારમી એહવી, ચેાથે ખડે પૂરીરે;
વાણી વાચક જસ તણી, કાઇ નયે ન અધુરીરે. શ્રીપાળરાસ. ચેાથેા ખંડ, પત્ર. ૧૮૪
જિહાં લગે આતમ દ્રવ્યનુ, લક્ષણ નવિ જાણ્યું; તિહાં લગે ગુણુઠાણું ભલુ, કેમ આવ્યે તાણ્યું. આતમ અજ્ઞાને કરી, જે ભવદુઃખ લહીએ. આતમ જ્ઞાને તે ટળે, એમ મન સહીએ. જ્ઞાન દશા જે આકરી, તેહ ચરણ વિચારે. નિર્વિકલ્પ ઉપયેાગમાં, નહીં કર્મના ચારે. ભગવતી અંગે ભાખીએ, સામાયિક અથ; સામાયિક પણ આતમા, ધરા શુધ્ધા અ. લાકસાર અધ્યયનમાં, સમકિત મુનિભાવે; મુનિભાવે સમકિત કહ્યું, નિજ શુદ્ધ સ્વભાવે. કષ્ટ કરેા સજમ ધરા, ગાળેા નિજ દેહ; જ્ઞાનદશા વિણ જીવને, નહી દુ:ખના હેતુ. બાહિર યતના ભાપડા, કરતાં દુહવાયે; અંતર યુતના જ્ઞાનની, નવ તેણે થાયે; રાગ દ્વેષ મલ ગાળવા, ઉપશમ જલ ઝીલેા; આતમ પરિણતિ આદરી, પરપરતિ પીલેા. હું એના એ મારા, એ હું એણી બુદ્ધિ; ચેતન જડતા અનુભવે, ન ત્રિમાસે શુદ્ધિ. માહિર દ્રષ્ટિ દેખતાં, બાહિર મન ધાવે; અન્તર દ્રષ્ટિ દેખતાં, અક્ષય પદ પાવે. ચરણ હાય લાદિકે, નવિ મનને ભગે; ત્રીજે અધ્યયને કહ્યું, એમ પહેલે અંગે. અધ્યાતમ વિષ્ણુ જે ક્રિયા, તે તનુમળ તાલે; મમકર આદિક યેાગથી, એમ નાની ખેાલે. હુ કરતા પર ભાવના, એમ જેમ જેમ જાણે; તેમ તેમ અજ્ઞાની પડે, નિજ કને ધાણે. પુદ્ગલ કર્માદિક તણા, કર્તા વ્યવહારે; કર્તી ચેતન કર્મના, નિશ્ચય સુવિચારે.
વીર. ૯
વીર. ૧૩
વીર. ૧૪
વીર. ૧૫
આતમ ૨૨
આતમ. ૨૩
આતમ. ૨૪
આતમ. ૨૫
આતમ. ૨૬
આતમ. ૨૭
આત્મ. ૨૮
આતમ. ૨૯
આતમ. ૩૦
આતમ. ૩૧
આતમ. ૩૨
આતમ ૩૩
આતમ ૩૪
આતમ. ૩૫
