________________
ଏଡ଼ଜଷ୍ଟ ଏଭ୍ରହ୍ୟାର
୨୭
ଏରେ ଲାଭ ତ କିଛି ନାହିଁ, ଓଲଟା ଶତ୍ରତା (କର୍ମ) ବାନ୍ଧିବା, ତାହା ଅଲଗା । କାରଣ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ଅଟେ ଏବଂ ନିଜେ ସୁଖ ଖୋଜିବାକୁ ଆସିଥାଏ।
ସେ ଅନ୍ୟକୁ ସୁଖ ଦେବାକୁ ଆସି ନଥାଏ । ଏବେ, ତା’କୁ ସୁଖ ବଦଳରେ ଦୁଃଖ ମିଳିଲେ ସେ ଶତ୍ରୁତା ବାଣେ, ସେତେବେଳେ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ହେଉ ବା ପୁଅ ହୋଇଥାଉ ।
ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ସୁଖ ଖୋଜିବାକୁ ଆସି ଦୁଃଖ ମିଳିଲେ, ସେଇଠୁ ଶତୃତା ବାଣେ ? । ଦାଦାଶ୍ରୀ : ହଁ, ସେ ତ ସେଇଠୁ ଭାଈ ହୁଅନ୍ତୁ କିମ୍ବା ବାପା ହୁଅନ୍ତୁ, କିନ୍ତୁ ସେ ଭିତରେ ଭିତରେ ସେହି କଥାକୁ ନେଇ ଶତ୍ରୁତା ବାଣେ । ଏହି ସମଗ୍ର ସଂସାର ଏହିପରି ଅଟେ, ଶତୃତା ହିଁ ବାନ୍ଧିଥାଆନ୍ତି ! ସ୍ୱ-ଧର୍ମରେ କାହାରି ସହ ଶତ୍ରୁତା ହୁଏ ନାହିଁ ।।
। ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିର ଜୀବନରେ କିଛି ପ୍ରିନ୍ସିପଲ୍ (ସିଦ୍ଧାନ୍ତ) ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ । ତଥାପି ସଂଯୋଗ ଅନୁସାରେ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଉଚିତ୍ । ସଂଯୋଗ ସହିତ ଏଡ଼ଜଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ, ସେ ମନୁଷ୍ୟ ଅଟେ । ଯଦି ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂଯୋଗରେ ଏଡ଼ଜଷ୍ଟମେଣ୍ଟ ନେବା ଆସିଯାଏ ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ମୋକ୍ଷକୁ ପ୍ରାପ୍ତି କରିହେବ, ଏହା ଏପରି ଏକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଅସ୍ତ୍ର ଅଟେ । । ଏହି ଦାଦାଜୀ ସୂକ୍ଷ୍ମ ବିଚାର ସମ୍ପନ୍ନ ଅଟନ୍ତି, ମିତବ୍ୟୟୀ ମଧ୍ୟ ଏବଂ ଉଦାର ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଉଦାର ଅଟନ୍ତି । ତଥାପି ‘ କମ୍ପିଟ୍ ଏଡ଼ ଜଷ୍ଟବଲ୍’। ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ଉଦାର, ନିଜ ପାଇଁ ମିତବ୍ୟୟୀ ଏବଂ ଉପଦେଶ ଦେବା ସମୟରେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ବିଚାର ସମ୍ପନ୍ନ । ଏଥିପାଇଁ ସମୁଖ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ମୋର ଗଭୀର ସୂକ୍ଷ୍ମ ବିଚାର ସମ୍ପନ୍ନ ବ୍ୟବହାର ଦେଖାଯାଏ । ମୋର ଇକୋନୋମୀ (ଅର୍ଥନୀତି) ଏଡ଼ଜଷ୍ଟେବଲ ହୋଇଥାଏ, ଟମୋଷ୍ଟ (ସର୍ବୋଚ୍ଚ) ହୋଇଥାଏ । ମୁଁ ତ ପାଣିର ବ୍ୟବହାର ମଧ୍ୟ ଜଗିରଖି (ମିତବ୍ୟୟ) କରିଥାଏ । ମୋର ପ୍ରାକୃତିକ ଗୁଣ ସହଜ ଭାବର
ହୋଇଥାଏ ।
ନଚେତ୍ ବ୍ୟବହାରିକ ସମସ୍ୟା ଅଟକାଇବା
ପ୍ରଥମେ ଏହି ବ୍ୟବହାର ଶିଖୁବାର ଅଛି । ବ୍ୟବହାର କିପରି କରିବାକୁ ହୁଏ ନ ଜାଣିବା ହେତୁ ଲୋକେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୁଅନ୍ତି ।
