________________
મહાસતી ચંદનાજી યાદ આવે. દેવાધિદેવ પ્રભુ મહાવીર જ્યારે તેમના દ્વારેથી પાછા ફર્યા ત્યારે તેમણે કહેલું : ‘એક શ્વાસમાંહિ સો વાર, સમરું તમને રે..’ પ્રભુ ! એક સાંસ પર એક વાર નહિ, પણ સો સો વાર હું તમારું સુમિરન કરું છું; તમે મારે ત્યાંથી પાછા કેમ ફરી શકો ? ચંદનાજીના અશ્રુ વડે સીંચાયેલ એ શબ્દોમાં, એ વિનતિમાં એ તાકાત હતી કે પ્રભુને પાછા ફરવું પડ્યું .... ‘એમ ચન્દનબાળાને બોલડે પ્રભુ આવે રે.’
સાધકનો નિર્ધન્ધુ અનુભવ અને ભક્તનું અશ્રુપૂર; ‘એ’ના તરફ વહેવાનું ચાલુ.
આ પૃષ્ઠભૂ પર કડીને ખોલીએ : ‘પર-પદ આતમ દ્રવ્યકું, કહન સુનન કછુ નાંહિ; ચિદાનન્દઘન ખેલહી, નિજ-પદ તો નિજ-માંહિ. . .’ નિર્મળ આત્મતત્ત્વ છે શ્રેષ્ઠ પદ. એ મળી ગયું તો કંઈ કરવાનું બાકી ન રહ્યું. એ ન મળ્યું તો બીજાં પદો - ચક્રવર્તી પદ કે ઈન્દ્ર પદ - નકામાં.
સાધક પૂછશે ઃ કેવું છે એ આત્મતત્ત્વ ? થોડીક એની વાત તો કરો !
:
:
જવાબ મળે છે ઃ એ શબ્દોથી પર ઘટના છે. ‘કહન સુનન કછુ નાંહિ.' ન તો એને કહી શકાય, ન એને સાંભળી શકાય.
આ ઈશારો પૂ.ઉપા.યશોવિજય મહારાજે પરમતારક શ્રી શાન્તિનાથ પ્રભુની સ્તવનામાં આ રીતે આપ્યો છે ઃ
જિનહી પાયા તિનહી છીપાયા,
ન કહે કોઉકે કાનમેં;
તારી લાગી જબ અનુભવકી, તબ સમજે સહુ સાનમેં...
સમાધિ શતક
| ૧૭૯
