________________ સ્વયં જીવનમાં આચરી બતાવી.રાત્રે બે ત્રણ વાગે ઉઠી જવાનું, બેસી જવાનું ગણવા. બધું જ કંઠરથ, ચેપડીની જરૂર નહિ. દરરોજ ઋષિમંડળ આદિ સ્તોત્રો, નવમરણ, ચઉશણ, આઉર પચ્ચકખાણ, વીતરાગસ્તેત્રાદિ ગયા વિના પચ્ચકખાણ પણ પારવાનું નહિ. તેમજ દરરોજ પુચ પ્રકાશનું સ્તવન, ગૌતમ સ્વામીને રાસ, પાવતી આરાધના, શત્રુંજયને સોકે વિ. આ બે દિવસ ગણવાનું–વાંચવાનું ચાલતું. જીવનના છેલ્લા દિવસે પણ એમાં ત્રુટિ નહી. રસનેન્દ્રિયના વિજેતા ગુરૂદેવ.મનગમતા ભેજનમાં મોહ નહિ. અણગમતામાં શેષ નહિ...નિર્દોષ ગોચરીના અત્યંત આગ્રહી હતા. તપ અને ત્યાગનો પ્રેમ તે જાણે લેહીના કણેકણમાં વસે ગયા હતા. જીવન દરમ્યાન માસક્ષમણ, સિદ્ધિતપ, વર્ષીતપ, કમસુદનતપ, કલ્યાણુકતપ. વીશસ્થાનકતપ, વર્ધમાનતપ તેમજ નવપદજીની ઓળી આદિ અનેક નાનામોટા તપ કરેલા. અરે 75 વર્ષની બુઝર્ગ વયે પણ બારતિથિ આયંબિલ ચાલુ હતા. એટલું જ નહિ નાના નાના સાદવીઓના નાના પણ તપની ભારોભાર અનુમોદના કરતા, ઝુકી જતાં, માતૃવત્ વાત્સલ્યના ધોધમાં સ્નાન કરાવતા. ભીંતને ટેકે દઈને બેસવાની તે વાત જ નહિ તેમજ કામવગર પાંચ મિનિટ પણ બેસી રહેવાની વાત નહીં. આ અંતિમ દિવસે સવારે થંભણ પાનાથના દર્શન કર્યા. ક્રમ મુજબ અનંતનાથના દેરાસરે પ્રદક્ષિણા ફર્યા. પ્રદિક્ષણું ફરવાની કયારેય રહે નહિ. સાંજે નિત્યક્રમ મુજબ શ્રી મુનિસુવ્રતસ્વામીના દેરાસરે દર્શન કર્યો. ચત્યવંદન કર્યું. પછી સમુદાથ સાથે લગભગ પણે કલાક સુધી 50 થી પ૫ સ્તુતિ બોલ્યા. સમય થવાથી
