________________ પરિશિષ્ટ - 2 : ઉસૂત્રથી દૂર રહો 153 વિમાસણમાં પડી જાય છે. આ આપત્તિનું નિવારણ કઈ રીતે કરું ? હું અપયશથી કઈ રીતે બચું? વગેરે વિચારણા મનમાં ચાલે છે - એ વખતે તેમને શ્રીતીર્થકરના વચનો યાદ આવે છે કે - અનંતજ્ઞાની, સર્વજ્ઞ ભગવંતોએ જે પાપસ્થાનોનો પ્રતિષેધ કર્યો છે, તે પાપસ્થાનોનું જ્ઞાન આચાર્ય, મહત્તર, ગચ્છાધિપતિ કે શ્રુતધરે મેળવી લેવું અને તે પાપસ્થાનોને સર્વથા ક્યારેય સ્વયં આચરવું નહીં, બીજા પાસે કરાવવું નહીં અને સ્વયં આચરતાની અનુમોદના કરવી નહીં, જે ભિક્ષુક ક્રોધ, માન, માયા, લોભ, ભય, હાસ્ય, ગારવ, દર્પ, પ્રમાદ અથવા વારંવાર ચૂક કે અલનાથી દિવસે કે રાતે, એકાંતમાં કે જાહેરમાં સૂતેલા કે જાગૃત, મન-વચન-કાયાથી કરવા-કરાવવા-અનુમોદના દ્વારા તે પાપસ્થાનકોમાંથી કોઈપણ પાપસ્થાનોને સેવે છે, તે ભિક્ષુક વારંવાર નિંદનીય છે, ગહણીય છે, જુગુપ્સનીય છે, ઠપકાપાત્ર છે, આ ભિક્ષુક સર્વલોકમાં બધે જ પરાભવ પામતો છતો બહુવ્યાધિ-વેદનાથી વ્યાપ્ત શરીરવાળો થઈ ઉત્કૃષ્ટિસ્થિતિ માટે અનંતસંસારસાગરમાં ભમે છે અને આ સંસારસાગરમાં પરિભ્રમણ કરતો તે ક્ષણમાત્ર પણ સુખશાંતિને પામી શકતો નથી.” - આ રીતે વિચાર કરી પોતાના પ્રમાદનો પશ્ચાત્તાપ કરતાં સાવદ્યાચાર્ય વિચાર કરે છે કે, એક પ્રમાદે મારા જીવનમાં ઘણી મોટી આપત્તિ ઉભી કરી છે. મારું શું થશે? મારે કેવા દુઃખો વેઠવા પડશે? વગેરે વિચારીને વિલખા પડી જાય છે. નાનકડો પ્રમાદ જીવનમાં કેવી ખાનાખરાબી સર્જે છે? આચાર્યશ્રી ધ્રુજી ઉઠ્યા છે. આ જોઈને તક શોધતા લિંગધારીઓ કહે છે કે, “જયાં સુધી અમારો આ સંશય નહિ છેદાય, ત્યાં સુધી આગમવાચના આગળ નહીં ચાલે,, તેથી યુક્તિયુક્ત અને કુહનાશક પરિહાર બતાવો અને એ પરિહાર સંમત હોવો જોઈએ.” - તે વખતે સાવદ્યાચાર્યે વિચાર્યું કે, આ લોકોને જવાબ આપ્યા વિના ચાલશે નહીં અને કયો ઉત્તર આપવો એ
