________________ 138 મિથ્યાત્વ એટલે મિથ્યાત્વ = હલાહલ વિષ નહીં. છતાં પણ રોહગુપ્ત મુનિએ એની સાથે વાદને સ્વીકારી લીધો. તેઓ જૈન મુનિ હતા. વિદ્વાન અને શક્તિશાળી હતા. તેઓ શ્રીગુપ્ત આચાર્ય ભગવંતના શિષ્ય અને સંસારી સંબંધે ભાણેજ થતા હતા. અન્યત્ર રહેલા રોહગુપ્ત મુનિ શ્રીગુપ્ત આચાર્ય ભગવંતને અંતરંજિકા નગરીમાં સપરિવાર પધારેલા જાણીને તેઓશ્રીને વંદન કરવા માટે અંતરંજિકા નગરી તરફ આવી રહ્યા છે. એ વેળાએ નગરીમાં પ્રવેશતાં રોહગુપ્ત મુનિને પોર્ટુશાલ પરિવ્રાજકનો પટ વાગતો સંભાળાય છે અને તેમાં વાદ કરવા માટેનું આહ્વાન સંભળાય છે. ત્યારે રોહગુપ્ત મુનિ પોટ્ટશાલ પરિવ્રાજકના પટને નિવાર્યો અર્થાત્ “હું તમારી સાથે વાદ કરવા માટે તૈયાર છું.” એમ એ રોહગુપ્ત મુનિએ પોટ્ટશાલ પરિવ્રાજકને જણાવી દીધું. એ વખતે રોહગુપ્ત મુનિએ એટલો પણ વિચાર કર્યો નહિ, કે મારા ગુરુમહારાજ આ નગરીમાં બિરાજે છે અને મારા કરતાં પણ સમર્થ છે, છતાં પણ તેઓએ પટને નિવાર્યો નથી, માટે કાંઈક કારણ હશે અથવા તો એ રોહગુપ્ત મુનિએ એટલી પણ ધીરજ ન રાખી કે, “હું ગુરુમહારાજની પાસે જાઉં છું, તો ગુરુમહારાજને પૂછડ્યા પછી વાત.” રસ્તામાં જ પરિવ્રાજકના પટલને નિવારીને, રોહગુપ્ત મુનિ, શ્રીગુપ્ત આચાર્ય ભગવંત પાસે આવ્યા અને પાટણ નિવાર્યાની વાત કરી. આચાર્ય ભગવંતને લાગ્યું કે - રોહગુપ્ત મુનિએ વાદ સ્વીકારીને ભૂલ કરી છે. એટલે મુનિને ભૂલ કર્યાનો ખ્યાલ આવે એટલે તેઓશ્રી જણાવે છે કે - “એ વાદીને વાદમાં તો જીતી લેવાય, પણ એ વાદી સાથે વાદ કરવા જેવો નથી. કારણ કે, એની પાસે ઘણી વિદ્યાઓ છે અને જ્યારે એ હારે છે, ત્યારે જીતનાર ઉપર તે પોતાની વિદ્યાઓ વડે વિવિધ પ્રકારના ઉપદ્રવો કરે છે. પોતાની વિદ્યા વડે એ વીંછી, સર્પ, ઉંદર, મૃગ, શૂકર, કાગડો, શકુંતિકા પક્ષીને પણ વિકર્વી શકે છે અને
