________________ શબ્દપ્રયોગો કોઈના માટે કરવાની ના જ પાડે છે અને કોઈક ક્યાંક કરતું હોય તો એ એમને મુબારક. એમાં સમષ્ટિને વચ્ચે લાવવાની ક્યાં જરૂરીયાત હતી! અને એવી ક્વચિત્ બનતી ઘટનાને આગળ કરીને બંને પક્ષ એકબીજાને મિથ્યાત્વી કહે છે, આવો અઘટિત આક્ષેપ બંને પક્ષ ઉપર લેખકશ્રીએ કરવાની શી જરૂર હતી ! આ વાત શ્રીસંઘોએ એમને પૂછવી જોઈએ. અહીં નોંધનીય છે કે, શાસ્ત્રીય મુદ્દાઓની વિચારણામાં માધ્યચ્યભાવ અતિ જરૂરી છે. એ ગુણ હોય તો જ સત્ય-અસત્યને સાચી રીતે ઓળખી શકાય છે. માધ્યશ્મભાવ = સ્વપક્ષના રાગ અને પરપક્ષના ષથી રહિત તટસ્થભાવ. બંને પક્ષની દલીલો-યુક્તિઓને સાંભળતી વખતે આ ગુણ ખૂબ આવશ્યક છે. પરંતુ બધું જ સાંભળી લીધા પછી જ્યારે નિર્ણય કરવાનો આવે ત્યારે જેમ ન્યાયાધીશ (જજ) બેમાંથી એક પક્ષની તરફેણમાં સ્પષ્ટ ચૂકાદો આપે છે, તેમ કયો પક્ષ સાચો છે અને કયો પક્ષ ખોટો છે, એવો સ્પષ્ટ ચૂકાદો આપવાનો રહે છે અને સત્યની તરફેણ કરવાની હોય છે અને એની સાથે ઊભા રહેવાનું હોય છે. અહીં ખાસ યાદ રાખવાનું છે કે..આ ગુણનો ઉપયોગ ગોળ-ખોળ ભેગો કરવા માટે નથી, પરંતુ ક્ષીરનીરની જેમ સાચા-ખોટાના ભેદને પારખવા માટે છે. માધ્યચ્યભાવ અંગત રાગ-દ્વેષને વચ્ચે આવવા દેતો નથી. તેના કારણે સાચો જ નિર્ણય થાય છે. બીજી વાત, જે સત્યનો અર્થી છે તે જ માધ્યશ્મભાવને પામી શકે છે. તદુપરાંત, “મિથ્યાત્વ એટલે... પુસ્તકના લેખકશ્રીએ પૂ.હરિભદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજાના નામે ઘણો અપપ્રચાર કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે - પૂજયપાદશ્રીએ યોગગ્રંથોમાં જે અદ્વેષ, તત્ત્વાગ્રહ, સમન્વય કરવો આદિ જે વાતોનું નિરૂપણ કર્યું છે, તેને એકદમ ખોટા સંદર્ભમાં આડકતરી રીતે
