________________
ઉભય ભ્રષ્ટ થઈ ગુફા તરફ પાછી વળતાં હતાશ થયેલી એક સ્થાને બેસી રવા લાગી. વિલાપ કરી હા દૈવ હું શું કરું? ક્યાં જાઉં? એટલામાં એક ભયંકર રાક્ષસી હું તને ખાઈ જઈશ કહી મેં ફાડીને ધસી આવતી જોઈ દવદનતી બોલી ઃ મેં નળ સિવાય બીજા પુરુષને મનથી પણ ન ઈચ્છળ્યો હોય તે હે રાક્ષસી તું હતાશા થા. શીલના પ્રભાવે રાક્ષસીએ પણ પ્રણામ કર્યા. ક્ષણમાં રાક્ષસી અદશ્ય થઈ ગઈ.
દવદન્તી પતિનું ધ્યાન કરતી આગળ જતાં ખૂબ તૃષાતુર થઈ થાકી ગઈ તૃષાથી ગળું સુકાવા માંડયું. એટલામાં એક પાણી વગરની નદી આવી, કાંઠે ઉભીને બેલી, મારા અંતઃકરણમાં નિર્મળ સમ્યકત્વ હોય તો નિર્મળ જળ અહીં થાઓ તત્કાળ ઈન્દ્રજાળની જેમ ખળખળ પાણી વહેવા માંડ્યું. હાથીણુની જેમ પાણી પીઈને શાંત થઈ આગળ જતાં વડના ઝાડ નીચે વનદેવીની જેમ બેઠી. એટલામાં મુસાફરોએ જોઈ, જોઈને કહ્યું, ભદ્રે ! તું કેણ છે? અમને દેવી જેવી લાગે છે. દવદન્તીએ કહ્યું : હું દેવી નથી, માનુષી છું. સાથે ભ્રષ્ટ થયેલી અરણ્યમાં ફરું છું, તાપસપુર જવું છે, માર્ગ બતાવે. મુસાફરોએ કહ્યું, સૂર્ય અસ્ત થાય તે દિશામાં જા. તને માર્ગ બતાવવા સાથે આવી શકાય એમ નથી, અમે પાણી માટે આવ્યા હતા તે લઈને સાર્થમાં જઈશું. તારે અમારી સાથે આવવાની ઈચ્છા હોય તે સાથે ચાલ, ત્યાંથી કઈ નગર પહોંચાડીશું. દવદન્તી એમના સાથે ગઈ. સાર્થવાહ ધનદેવે પૂછયું: તું કોણ છે, ક્યાંથી અત્રે આવી છે. જવાબમાં-હું વણિક પુત્રી પતિ સાથે પિતાને ત્યાં જતી હતી, સુતેલી મૂકીને મારા પતિ ત્યાગ કરી ગયા, જાગીને પતિને ન જેવાથી ભટકતી હતી, તમારા માણસે મળ્યા અને મને અહિયા લાવ્યા. માટે હે મહા
