________________
પાણીથી ભરેલા કળશે અને કલાવિચક્ષણ સર્વદેશીય ભાષા જાણનારી દેવાંગના જેવી દાસીઓ જોવામાં આવી. ઉપર મુજબ એક એકથી અધિક સ્વર્ગની શોભાની ઝાંખી કરાવતા સાતે એરડામાં પ્રવેશ કરતા કુમારે વિચાર્યું, ખરેખર અહિં કઈ પણ પુરૂષના પ્રવેશને અવકાશ જ નથી. કનકવતી અત્યંત ભાગ્યશાલીની છે કે જેની સાતે ઓરડામાં રહેલી રક્ષણ કરતી દાસીઓ પણ દેવાંગના સદશ્ય છે. કુમારે આ અદભુત જોયું, એટલામાં એક દાસીએ હાથમાં કમળ લઈને બાજુના દરવાજેથી પ્રવેશ કરી, ત્યાં રહેલી ચેક કરતી સ્ત્રીને જોઈ સસંભ્રમ પૂછ્યું : હે હલે, સ્વામિની કનકવતી ક્યાં છે? શું કરે છે? જવાબમાં કહ્યું -અમદવન મહેલમાં દિવ્યવેષ ધારણ કરીને કઈ દેવનું ધ્યાન કરતી હોય તેમ આપણી સ્વામિની એકલી જ બેઠી છે.
વસુદેવે અદશ્યપણે આ બધું જોઈને, દાસીએ પિલીને કહ્યા મુજબ બાજુના દરવાજેથી નીકળી જઈ પ્રમદવન મહેલ કે જે સાત ભુમિકાવાળે છે, ત્યાં નિર્ભયપણે વિસ્મિત થઈને પહોંચી ગયે.
ત્યાં દિવ્ય અલંકાર, વસ્ત્રો, સર્વ ઋતુના પુપ અંગ ઉપર ગ્ય સ્થાને પહેરીને, સર્વ સૃષ્ટિના સારભુત પદાર્થોથી યુક્ત શરીરવાળી, ભદ્રાસન પર બેઠેલી, હાથમાં રહેલા ચિત્રને વારં વાર જોતી, લીન થયેલી કનવતીને કુમારે જોઈ.
કનકવતીએ પણ ચિત્રપટમાં દર્શાવેલા એવા કુમારને સાક્ષાત જે, જોઈને ચંદ્રને જોઈ કુમુદિની હર્ષ પામે તેમ વિકસ્વર નેત્રવાળી થઈ, ભદ્રાસનથી સસંભ્રમ ઊઠી, અંજલી જોડીને બેલી, હે સુભગરૂપે કામદેવ જેવા, ખરેખર મારા જમ્બર
