________________
(४९) " हे लोको ! आ चारमांना कोणे दुष्कर कार्य कर्यु कहेवाय ?" त्यारे केटलाक इयाळु पुरुषोए पतिने दुष्करकारी कह्यो, केटलाक क्षुधातुरोए राक्षसने दुष्करकारी कह्यो, जार पुरुषोए माळीने दुष्करकारी कह्यो, अने पेला आम्रफळ चोरनारा मातंगे चोरने दुष्करकारी कह्यो. तरतज अभयकुमारे तेने पकडयो अने पूछगुं, एटळे तेण सत्यवात कही दीधी. पछी अभयकुमार तेने राजानी पासे लइ गया. राजाए क्रोधथी तेनो वध करवानो हुकम कर्यो, त्यारे अभय कुमारे कयुं के "हे स्वामी ! आनी पासे बे अपूर्व विद्याओ छे ते तो तमे ग्रहण करो, पछी जेम योग्य लागे तेम करजो. कहुं छे केबालादपि हितं ग्राह्यममेध्यादपि काञ्चनम् । नीचादप्युत्तमा विद्यां स्त्रीरत्नं दुष्कुलादपि ॥१॥ ____ अर्थ-बाळक पासेथी पण हित वचन ग्रहण करवं, अपवित्र वस्तुमाथी पण सुवर्णने ग्रहण करवू, नीच माणस पासेथी पण विद्या शीखी लेबी, अने नीच कुळमाथी पण स्त्री रत्न लेवु."
ते सांभळीने राजा सिंहासनपर बेठा बेठा मातंगने पोतानी सन्मुख नीचे बसाडीने तेनी पासेथी उन्नापिनी अने अवनामिनी नामनी विद्या शीखवा लाग्या. परंतु धणीवार गोखतां छतां पण हृदयमां जरा पण ते विद्या आरढ थइ नहीं, त्यारे श्रेणिक राजा तेनापर क्रोधायमान थया अने " अरे ! मारी साथे पण तुं कपट राखे छ" एम कहाँने तेनो तिरस्कार करवा लाग्या. ते वखते अभयकुमार रा.
