________________
બાજુમાં તેને મેટો પુત્ર પ્રસન્નકાતિ બેઠેલ હતું. તે ઉતાવળથી તાડુકીને બોલી ઉઠ્યો કે –
આપણું કુલને કલંકિત કરનારી એવી કલંકીત અંજનાને તુરત જ કાઢી મૂકે.”
બાજુમાં બેઠેલા બુદ્ધિશાળી ચતુર એવા મહત્સાહ નામના મંત્રીએ રાજાને ઉદ્દેશીને જણાવ્યું કે
એકાએક કે પાયમાન થવું ઉચીત નથી. પુત્રીને આપણે ત્યાં રાખે અને પછી તપાસ કરો કારણ વ્યાજબી જણાય તે પછી યોગ્ય લાગે તે ખુશીથી કરજે. પણ કેઈપણ વસ્તુની તપાસ કર્યા વિના વાત સાચી માની લેવી એ શાણા માણસેનું કર્તવ્ય નથી.
મંત્રીની આ વાત અંજનાના ઘેર અશુભ કર્મના ઉદયે રાજાને ન રૂચી, મંત્રીની વાતને ઈન્કાર કરીને દ્વાર પાલને રાજાએ હુકમ કર્યો ને કહ્યું કે અંજનાને જઈને કહે કે તારા અઘટિત કૃત્યથી અમારા કુલને કલંક લાગ્યું છે, તેથી અમે તારું શ્યામ મૂખ જેવા પણ ઈચ્છા રાખતા નથી માટે હમણાં જ અમારા દ્વારને છેડીને તને યોગ્ય લાગે તે સ્થાને ચાલી જા.
દ્વારપાળે આવીને દુઃખીત હૈયે અંજનાને રાજાને સંદેશે આપે. પિતા તરફને આ ઉત્તર સાંભળી અંજના સ્તબ્ધ થઈ ગઈતેના દુખને પાર ન રહ્યો. હવે જાવું
ક્યાં ? પુત્રીને દુઃખમાં જે કંઈ એકમાત્ર આશરે હોય તે તે છે પિતાનું ઘર; જ્યારે ત્યાં આવકારને બદલે જાકારો મલે ત્યારે તેને માટે આ જગતમાં ક્યાંય ઉભા રહેવાનું સ્થાન રહેતું નથી.
