________________
મિત્ર પ્રહસિત પવનજયને ખુબ જ સમજાવ્ય, કહ્યું કે આપણે અહિંઆ ગુપ્તપણે આવેલા છીએ. અને જે આ કાર્ય કરતાં આપણે પ્રગટ થઈ જઈશું, તે અહિંના માણસોના હાથમાં પકડાઈશું, તે આપણી શી વલે થશે. માટે પછી જે કરવું હોય તે કરો, હવે એક મિનીટ પણ અહિં થંભ્યા વિના નીકળી જઈએ. - મિત્રની શિખામણથી પવનજય ચૂપ રહ્યો. ક્રોધથી ધુંધવાયેલે પવન ત્યાંથી નીકળીને મિત્રની સાથે પિતાના સ્થાને પાછો ફર્યો, પણ દુઃખી એવા તેને લેશ પણ નિંદ્રા આવી નહિ તેણે તે આખી ય રાત્રિ દુઃખમાં જ પસાર કરી.
સવારના પહેરમાં જ પિતાના મિત્ર પ્રહસિતને બેલાવી કહેવા લાગ્યો કે હે મિત્ર ! આવી સ્ત્રીને પરણવાથી શું ! રાગ વિનાને નેકર દુઃખને માટે થાય, તે રાગ વિનાની પત્નિ પણ દુઃખના માટે કેમ ન થાય? માટે હે મિત્ર તું ચાલ ! આપણે બને ય જણ આપણી નગરીમાં જતા રહીએ. જે સ્ત્રી પિતાને ન રૂચે તેને પરણવાથી શું? આથી મારે તે પરણવું જ નથી.
પ્રહસિત શાંતિપૂર્વક પવનજયને સમજાવવા લાગે કે આ રીતે સ્વછંદપણું કરવાથી મહાન પુરૂષ તરીકે પ્રસિદ્ધ એવા તારા માતા પિતાને અને અંજનાસુંદરીના માતા પિતાને પણ શું તું લજિજત નથી કરતા?
મિત્રના કથનથી પવનજય પણ વિચારમાં પડી ગયે. વિચાર કરતાં તેને પણ ચાલ્યા જવું ઠીક ન લાગ્યું. તેથી
