________________
૧૦
:
બીજા સાધુઓની સાથે ખડખડ અવાજ ન થતા અને અન્નના કણુ નીચે ન વેરાય એવી રીતે ગાચરી વાપરવી, જો યાચકને ન આપે તેા નિંદા થાય અને આપે તે પુણ્ય સદ્દભાવના સબંધ થાય માટે એકાંત સ્થળે વાપરવુ, सुकडि ति सुपकि त्ति, सुच्छिन्ने सुहडे मडे । सुणिट्ठिए सुलट्ठित्ति, सावज्जं वज्जए मुणी ॥३६॥
સારૂ' કરેલ છે, બરાબર પકાવેલ છે, સારી રીતે મળેલ છે. ઠીક સુધાર્યું" છે, ઘી સાકર મેળ મળી ગએલ છે વગેરે અન્નના વખાણુના સાધુએ સાવદ્ય વચન ન મેલવાં. પણ નિર્દોષ વચન ખેાલવુ
रमए पंडिए सासं, हयं भद्दे व वाहए | बाल सम्मई सासंती, गलियस्सं व वाहए ||३७||
ગુરુએ ૫'ડિત બુદ્ધિમાન શિષ્યને શાસન કરતાં, ભલા ઘેાડાને ખેલાવનારની પેઠે રમે છે. અને મૂખ શિષ્યને શીખવતાં અપલેાટ અશ્વને ચલાવતા સ્વારની પેઠે થાકી જાય છે. કુશિષ્યને ભણાવતાં ગુરુ દુઃખી થાય છે. . खड्डया मे चवेडा मे, अकोसा य वहा य मे । कल्लाणमणुसासंतो, पावदिट्ठि ति मन ||३८|
આ ગુરુ પાપ દૃષ્ટિ છે મને હાકલા મારે છે, થડ મારે છે, ગાળા દે છે, પ્રહાર કરે છે. એમ દુર્વિનિત શિષ્ય ગુરુને આલા–પરલાકનુ* હિત કરનાર હેાવા છતાં દોષવાળા માને છે.
