________________
પ્રાણ શિખ્ય કેમળ કે કંઠીર જેવું હોય તેવું ગુરુ વચન તથા આ શું તે હુક્ત કર્યું એવું વચન આ લોક ને પરલોકમાં સુખ દેનારૂં છે એમ માને જ્યારે અસાધુ તેવાં વચનને દ્વેષરૂપે માને છે.' हिंयं विगयभया बुद्धा, फरुस पि अणुसासणं । वेसं त होइ मूढाणं, खंतिसोहिकरं पयं ॥२९॥
નિર્ભય થએલ તત્ત્વજ્ઞ શિષ્યો ગુરુના કઠોર વચનને હિતકર માને છે. મૂર્ખ શિષ્યો ક્ષાંતિ અને શુદ્ધિ કરનારા ગુરુ વચન હોવા છતાં દ્વેષરૂપે માને છે. અર્થાત્ ગુરુને દ્વેષ કરે છે आसणे उवचिठेज्जा अणुच्चे अक्कुए थिरे । अप्पुट्ठाई निरुट्ठाई, निसीएज्जऽप्पकुक्कुए ॥३०॥
ગુરુના કરતાં નીચું આસન, શબ્દ વગરનું ત્થા સ્થિર પાયાવાળા આસન પર સાધુએ બેસવું. કાર્ય હોય ત્યારે ધીમેથી ઉઠવું, વારંવાર આસનથી ઉઠવું નહિ વિના પ્રજને ઉઠવું નહિ. મસ્તકાદિ શરીરના અવયવોને નહિ ધૂણાવતાં નિશ્ચળ બેસવું. कालेण निक्खमे भिक्खू , कालेण य पडिक्कमे । अकालं च विवज्जित्ता, काले कालं समायरे ॥३१॥
- સાધુએ નિયમિત વખતે જ ભિક્ષાએ નિકળવું, નિયમિત વેળાએ જ આહાર લઈને સ્વસ્થાને આવવું, અકાળ ત્યાગ કરી અવસરને કાળે જ દરેક ક્રિયાનું આચરણ કરવું.
