________________
૫
वरं मे अप्पा दंतो, संजमेण संवेण य । મારું હિંદુમંતો, વધો, વહેરૢિ ય ॥૬॥ આત્મમન માટે એમ ચિંતન કરવું કે સયમ અને તપવડે કરીને મારા દેહનુ' દમન કરાય. એ બહુ સારૂ. દમન કરાય તે
પણ અન્યજન વડે ખંધન કે વધથી દેહ
સારૂ' નથી. મતલબ કે જે આત્મદમન કરે નહિ તેને ખીજા વધ ખ‘ધનની શિક્ષા જરૂર કરે છે આત્મમન
લેાકેા
"
કરનારનું કેાઈ ખુરૂ કરતુ નથી.
पडिणीयं च बुद्धाणं, वाया अदुव कम्मुणा । आवी वा अइ वा रहिस्से, नेव कुज्जा कयाइ वि ॥ १७ ॥ વિનીત શિષ્યે વાણીથી અથવા ક વડે આચાર્ચીને વિરૂદ્ધ લાગે તેવું આચરણ એકાંતમાં પણ કદાપિ ન જ કરવું. न पक्खओ न पुरओ, णेव किचाण पिटुओ । ન તુને હળા કરું, સર્વો નો
.
મુદ્દે ગાવિનીત શિષ્ય ગુરુના પડખે કે આગળ ન બેસે, પુંઠ દઈ ને પણ ન જ બેસે, તેમ ગુરુના સાથળને પેાતાના સાથળ અડાડે નહિ તેમજ ગુરુને સુતાં સુતાં જવાબ આપે નહિ. नेव पल्हत्थियं कुज्जा, पक्खपिंडं च संजए । पाए पसारिए वाधि, न चिट्ठे गुरूणंतिए ॥१९॥
ગુરુની સમીપે પલાંઠીવાળી પગ ઉપર પગ ચઢાવીને બેસવું નહિ તેમજ જા'ઘ ઉપર પછેડી વીંટી અગર એ હાયથી ઘૂંટણ વીંટીને બેસવું નહિ. ગુરુની સામે પેાતાના પગ પસારીને પણ ન બેસવું.
