________________
પ્રમાદ રહિત સંયમમાર્ગમાં વિચરે. ૧. પુઢવિ ૨ જલ ૩ જલણ ૪. વાઉ પ. મૂળ ૬. ખંધ ૭. અગ્ર ૮, પર્વબીજ ૯-૧૧ વિગલેક્ટ્રિ ૧૨. પંચેન્દ્રિય ૧૩. નારક ૧૪. દેવ ૧૫. સમુર્ણિમ ૧૬. સૂક્ષમ પુદ્ગલ ૧૭. સ્નાતક ૧૮. તનુજ ૧૬. કર્મભૂમિ ૧૭ અકર્મભૂમિ ૧૮ અંતરદ્વીપના મનુષ્ય. बहिया उड्ढमादाय, नावकंखे कयाइ वि । पुचकम्मक्खयहाए, इमं देहं समुद्धरे ॥१४॥
સંસારથી બહાર રહેલા (ઉંચે મેક્ષને ગ્રહણ કરીને) મેક્ષની અભિલાષાએ કદાચિત વિષયને અભિલાષ ન કરે. પૂર્વે કરેલાં કમનો ક્ષય કરવા આ દેહનું પાલન કરવું યોગ્ય છે. विविच्च कम्मुणो हेर्ड, कालखी परिव्वए । मायं पिंडस्स पाणस्स, कडं लद्धण भक्खए ॥१५॥
અવસરને જાણ સાધુ કર્મના હેતુને આત્માથી જુદા કરીને સંયમમાર્ગમાં વિચરે. જેટલા આહાર પાણીથી સંયમ નિર્વાહ થાય તેટલો જ પરિમિત અને ગૃહસ્થ પિતાના માટે કરેલે જ આહાર જ લે, પણ કરાવે નહિ. सन्निहिं च न कुग्विज्जा, लेवमायाए संजए । पक्खीपत्तं समादाय, निरवेक्खो परिव्वए ॥१६॥ ' સંયમી સાધુ લેપ માત્રથી પણ પાત્રા લેપાય તેટલો પણ ઘી ગોળ આદિક પદાર્થોને સંચય ન કરે. જેમ પંખી આહાર કરીને પિતાની પાંખ માત્ર લઈને ઉડી જાય છે તેમ સાધુઓ પણ આહાર વાપરી પાડ્યાં સાફ કરે.
