________________
શ્રી નમિ પત્રજ્યાધ્યયન-૯
૧૦૩ અર્થ-આ પ્રકારને સ્પષ્ટ જવાબ સાંભળી, પૂર્વોક્ત હેતુ-કારણના ખંડન કરનાર જવાબથી પ્રેરણાને પામેલ દેવેન્દ્ર श्रीथी नभिषिने पूछे छे. (११-२३७) एस अग्गी अ वाऊ अ, एअं डज्झइ मंदिरं । भयवं अंतेउरं तेणं, किस गं नावपेक्खह ॥१२॥ एष अग्निश्च वायुश्च, एतद् दह्यते मन्दिरम् । भगवन् ! अन्तःपुरं तेन, कस्मात् खलु नावप्रेक्षसे ॥१२॥
અથ–હે ભગવન! આ અગ્નિ અને વાયુ છે. આ આપણે રાજમહેલ બળી રહ્યો છે અને તેથી અંતપુર બળી રહ્યું છે, છતાં આ બધા સામે આપ કેમ જોતાં नथी ? (१२-२३८) एअमठें निसामित्ता, हेउकारणचोइओ । तओ नमी रायरिसिं, देविदं इणमब्बवी ॥१३॥ एतमर्थं निशम्य, हेतुकारणनोदितः । ततो नमी राजर्षिः, देवेन्द्रं इदमब्रवीत् ॥१४॥
मर्थ-40 विषयने सieणी, छेतु-४।२४। प्रहशन. પૂર્વક પૂછાયેલ નમિરાજર્ષિ દેવેન્દ્રને હવે કહેવાતે જવાબ मापे छे. (१३-२३८) मुहं वसामो जीवामो, जेसिमो नत्थि किंचणं । मिहिलाए डझमाणीए, न मे डज्झइ किंचणं ॥१४॥ सुखं वसामो जीवामः, येषां वयं नास्ति किंचन । मिथिलायां दह्यमानायां, न मे दयते किंचन ॥१४॥
