________________
( ૧૪૧ ) તિણ હદય ધરીને જે દયાધર્મ ક્રીજે, ભવ જળધિ તરીકે દુઃખ દૂર કરી જે છે પ૬ -
अथ सत्य विषे. . ગરલ અમૃત વાણી સાચથી અગ્નિ પાણી, સજ સમ અહિરાણી સાચ વિશ્વાસ ખાણ છે
સુપ્રસન સુર કીજે સાચથી તે તરીને, તિણ અલિક તજજે સાચ વાણી વદીજે | પ૭ છે
જગ અપજશ વાધે ફૂડ વાણી વદંતાં, વસુ નૃપતિ કુગત્યે સાખ કૂડી ભરંત
અસત્ય વચન વારી સાચને ચિત્ત ધારી, વદ વચન વિચારી જે સદા સિંખ્યકારી છે ૫૮ છે
વથ વોર વિજે. પર ધન અપહારે સ્વાર્થને ચોર હારે, કુળ અજશ વધારે બંધ ઘાતાદિ ધારે છે
પર ધન તણિ હેતે સર્પ યૂ દૂર વારી, જગ જન હિતકારી હોય સંતોષ ધારી છે પ૯ છે
નિશિ દિન નર પામે જેહથી દુઃખ કે, તજ તજ ધન ચેરી કષ્ટની જેહ ઓરી છે
પર વિભવ હરતે રેહિણી ચેર રંગે, ઈહ અભયકુમારે તે ગ્ર બુદ્ધિ સંગે ૧ ૬
રથ ર૪ કિ. અશય પડહ વાગે લેકમાં લીહ ભાગે, દુરજન બહુ જાગે જે કુળ લાજ લાગે છે
સજન પણ વિરાગે માં રમે એ રાગે, પર તિય રસ રાગે દેષની કેડિ જાગે છે ૬૧ છે
પર તિય રસ રાગે નાશ લકેશ પાયે, પર તિય રસ ત્યાગે શીળ ગંગેવ ગાયે છે
