________________
पर जदुष्ट नया ।। २२ ।।
रहित उदासीन एवा जे जीव ते विषयने विषे बंधाता नथी ॥ २१ ॥ जेम रोगने काढयाने औषधोनी जरूर छे तेम घणा दूषणनो रोध करवाने अर्थे क्वचित् अनिवृतिपणुं पण दुष्ट नथी. जेम कामभोगनी त्यागबुद्धि दुष्ट नथी, तेम अनुभवजोगे करीने सहित जे वर्ते तेने कचित् मात्र अनिवृत्ति छे. ते पण निवृत्तिनी परेंज दुष्ट नथी ॥ २२ ॥ यस्मिनिषेव्यमाणेऽपि यस्याशुद्धिः कदाचिन । तेनैव तस्य शुद्धिः स्यात् कदाचिदिति हि श्रुतिः।।२३॥ विषयाणां ततो बंधजनने नियमोऽस्ति न ॥ अज्ञानिनां ततो बंधो ज्ञानिनां तु न कर्हिचित् ॥२४॥ ___अर्थ-जेम शत्रुनी सेवना करनारो पुरुष दुःखीयो थईने कालांतरे सुखी थाय तेम कदापि विषयने सेवनारो कर्मे करीने तेहि ज विषयादिकथी शुद्ध थाय, एवी पण कोइकनी श्रुती छे ॥ २३ ॥ जे विषय ते एकांते कर्मबंधनुं ज कारण छे, एवो एकांत नियम नथी; पण जे अज्ञानी छे तेने ज कर्मबंधन कारण छे, पण जे तत्त्वज्ञानी समतारसमां मन छे, तेने नथी ॥ २४ ॥ मेवतेऽसेवमानोऽपि सेवमानो न सेवते ॥
कोऽपि पारजनो न स्याच्छ्रयन् परजनानपि ॥२५॥ अत एव महापुण्यविपाकोपहितश्रियाम् ॥ गीदारभ्य वैराग्यं नोत्तमानां विहन्यते ॥ २६ ॥
अर्थ-केटलाक प्राणी विषयने द्रव्यथी अणसेवता थका पण भावथी विषयने सेवे छे, केटलाक प्राणी द्रव्यथी सेवे छे पण भावथी नथी सेवता, पारकी सेवना करतो थको पण तेहनो
