________________
२३३
अर्थ:-पछी एक पदार्थने अवलंबीने जे वारे बीजु काइ चिंतवे नही तेवारे जेम काष्ठ विनानो अग्नि उपशमे छे, तेनी परे मन उपशांतपणुं पामे ॥ १७ ॥ माटे शोक, गर्व, काम, मत्सर, क्लेश, हठ, विषाद अने वैर एटलां वानां शमतावंत प्राणीने न होय, ए वातनो साक्षी इहां अनुभव छे ॥ १८ ॥ शांते मनसि ज्योतिः प्रकाशते शांतमात्मनः सहजं ॥
भस्मीभवत्यविद्या मोहध्वांतं विलयमति ॥ १९ ॥ बाह्यात्मनोऽधिकारः शांतहृदामंतरात्मनां न स्यात् । परमात्मानुध्येयः सन्निहितो ध्यानतो भवति ॥२०॥
अर्थ:-शांत मनने विषे रहेता थका आत्मानुं शांत, स्वाभाविक, सहजानंदरूप जे तेज छे ते प्रगट थाय, तेवारे जे कुविद्या ते राख थइ जाय अने मोहांधकार नाश पामे ॥ १९ ॥ बाह्यथकी मननो जे अधिकार ते शांत परिणामी अंतरआत्मावाला प्राणीने न होय, केमके तेने ध्येयरूपी जे परमात्मा ते ध्यानथी ढुकडो छे ॥ २० ॥ कायादिबहिरात्मा तदधिष्ठातांतरात्मतामेति ॥ गतनि:शेषोपाधिः परमात्मा कीर्तितस्तज्ज्ञैः ॥२१॥ विषयकषायावेशस्तत्त्वाश्रद्धा गुणेषु च द्वेषः ॥ आत्माज्ञानं च यदा बाह्यात्मा स्यात्तदा व्यक्तः ॥२२॥
अर्थः-काया अधिष्ठित जे बहिरात्मा तेनुं अधिष्ठान जे अंतरात्मा छे ते प्रते पामे अने गइ छे समस्त उपाधि जेने तेने ज्ञानिये परमात्मा कह्यो छे ॥ २१ ॥ जेने विषयकषायनो आवेश
