________________
१९८
विषे रहेलुं जे कर्म ते पोताना फलने विषे प्रवर्त्ततुं नथी ) ॥ १०१ ॥ निश्रवडे बीजा कोइने कोइ मारतो नथी तेम कोइ कोइ रक्षण करतो नथी; आयु कर्मनो नाश थाय नहीं अने मृत्यु जीवन अन्यथा थाय नहीं ॥ हिंसादयाविकल्पाभ्यां स्वमताभ्यां तु केवलं ॥
१०२ ॥
फलं विचित्रमाप्रोति परापेक्षां विना पुमान् ॥ १०३ || शरीरी म्रियतां मा वा ध्रुवं हिंसा प्रमादिनः ॥ दयैव यतमानस्य वधेऽपि प्राणिनां कचित् ॥ १०४ ॥
अर्थ: - हिंसा अने दयानी पण मात्र कल्पना छे. पोताना मते करी तो परनी अपेक्षाथी पुरुष केवल विचित्र फलने पामे छे || १०३ ॥ जीवनो घात थाय अथवा न थाय, तो पण जे प्रमादी जीव छे तेने निश्वये करी हिंसा थाय छेः अने जे दयावान प्राणी छे तेना हाथे कदाच कोइ जीवनो घात थइ जाय, तो पण तेने हिंसा लागती नथी ॥ १०४ ॥ परस्प युज्यते दानं हरणं वा न कस्यचित् ॥
न धर्मसुखयोर्यते कृतनाशादिदोषतः ॥ १०५ ॥ भिन्नाभ्यां भक्तवित्तादिपुद्गलाभ्यां च ते कुतः ? ॥ स्वत्वापत्तिर्यतो दानं हरणं सत्वनाशनं ॥ १०६ ॥
अर्थ :- कोइ बीजाने दान देतो नथी, अने बीजानी पासेथी कोइ कांइ हरण करी लेतो नथी; धर्म अने सुखने विषे पण दान तथा हरणनो संभव नथी, केमके कृतनाश अने अकृतनो प्रसंग इत्यादि दोष प्राप्त थशे. जेम दान कयुं तेनो नाश थाय तेने कृतनाश कहे छे, अने जे बीजाने आप्युं नथी तेनुं हरण
