________________
१९१
ठराव्यु, पण जे मूर्ख न मानशे ते संसारमा भटकशे; अने जे मानशे ते भवसागर तरी जशे ॥ ७३ ॥ पुण्य अने पाप ए बेउ एक सरखा दुःखस्वरूप ज छे, ते थकी आत्मा भिन्न छेशुद्ध निश्चयनयथी सदा सतच्चिदानंदमय छे ॥ ७४ ॥ तत् तुरीयदशाव्यंग्गरूपमाचरणान्वयात् ॥ ___ भात्युष्णोद्योतशीलस्य धननाशाद्रवेरिव ॥ ७९ ॥ जायंते जाग्रतोऽक्षेभ्यश्चित्रार्थीसुखवृत्तयः॥
सामान्यं तु चिदानंदरूपं सर्वदशान्वयि ॥ ७६ ।। ___ अर्थ:-ए वात ते चोथी दिशाये जाणवा योग्य छे, जेम वर्षाकालमां मेघ वरसी रह्या पछी वादलनो नाश थाय छे, अने सूर्यप्रभा शोभे छे, तेम व्यंगरूप विचित्र एहवां आचरण विशेषे करी चोथी दशामां शोभे छे ।। ७५ ॥ जागता जीवने इंद्रियोनी सुखवृत्तिओ नाना प्रकारनी थाय छे, पण सामान्य जे चिदानंदस्वरूप तेने तो सर्व दशामां सरखं सुख छ. ।। ७६ ॥ स्फुलिंगनै यथा वह्निर्दीप्यते ताप्यतेऽथवा ॥
नानुभूतिपराभूती तथैताभिः किलात्मनः ॥ ७७॥ साक्षिणः सुखरूपस्य सुषुप्तौ निरहंकृतेः ॥ यथा भानं तथा शुद्धविवेके तदतिस्फुटं ॥ ७८ ॥
अर्थः-तणखे करीने जेम अग्नि दीपे नहीं, तपे नहीं, तेम अनुभव पराभवादिके करीने आत्माने कंइ नथी ॥७७ ॥ निद्रावस्थामां जेम सुखरूपनो साक्षी जे आत्मा तेने अहंकारे रहित सुखनो भास थाय छे, तेम शुद्ध विवेकने विषे तो प्रगटपणे सुख भासे छे ॥ ७८ ॥
