________________
१२८
क्षिपत्यधः स्वादुफलं समाख्य
मसद्ग्रहः कोऽपि कुहूविलासः ॥ ६ ॥
अर्थ:-जे कदाग्रही छे ते कुविचाररूप दातरडे करी तस्वरूप वेलीने छेदे छे, अने पापरूप वृक्षने पाणी पाय छे तथा समतारूप अमृत फलने हेतुं धूळमां नाखे छे; एवो कोई कदाग्रहरूप अमावास्यानी रात्रीनो विलास छे ॥ ६ ॥ असद्ग्रहग्रावमये हि चित्ते,
न कापि समावरसप्रवेशः॥ इहांकुराश्चित्तविशुद्धबोधः
सिद्धांतवाचां बत कोऽपराधः ॥ ७॥
अर्थः–ते कदाग्रही माणसनुं चित्त पथ्थर जेवं छे. जेम पथ्थरने पाणी भेदे नही तेम जिनवाणीरूप रस ते कदाग्रही माणसमा प्रवेश करे नही, तेथी तेना चित्तरूप वृक्षमा शुद्ध बोधरूप अंकुर प्रगटे नहीं; तो तेमां सिद्धांतनी वाणीनो शोवांक ? ॥७॥ व्रतानि चीर्णानि तपोऽपि तप्तं,
कृता प्रयत्नेन च पिंडशुद्धिः॥ अभूत्फलं यत्तु न निन्हवानाम__ सद्ग्रहस्यैव हि सोऽपराधः॥ ८॥
अर्थ:-जो पंचमहाव्रत पाळ्यां, उग्र तप कीधां, उद्यमे करी बेंतालीस दोष रहित आहार लीधो, तेम छतां पण जे निलवादिक मुक्तिरूप फळ न पाम्या ते अपराध सर्व कदाग्रहनोज छे ॥ ८॥ स्थालं स्वबुद्धिः सुगुरोश्च दातु
रुपस्थिता काचन मोदकाली ।।
