________________
છે તેમ અંતરના વૈભવને અનુભવ થાય છે.
આવા તે અનેક શ્લેાકેા આ ગ્રંથમાં રહેલા છે. આવા વૈરાગ્યમય શ્વેાકેાથી ભરપૂર આ ગ્રંથના અધ્યયન– અધ્યાપનથી લાભ મેળવવા–જીવનને વિશુદ્ધ બનાવવા તેનું આત્મનિરીક્ષણપૂર્વ કે ચિંતન-મનન કરવું જોઈ એ. આવા વૈરાગ્યમય પ્રથા પણ જો તેના આત્મા સાથે વિચાર કરવામાં ન આવે તા લાભપ્રશ્ન ન અને. જ્યાં સુધી વીતરાગ અવસ્થા ન આવે ત્યાં સુધી સાધકમાં દોષો તે રહેવાના જ. હા, કાઈ દોષ વધારે પ્રમાણમાં હોય, તા કોઈ દોષ અલ્પપ્રમાણમાં હેાય એવું બને. ભરતક્ષેત્રમાં વર્તમાનકાળમાં ઉચ્ચકક્ષાના સાધકમાં પણ અપપ્રમાણમાં (સૂક્ષ્મરૂપે) તેા દેષા રહેવાના જ. પણ જે દોષો વધારે પ્રમાણમાં (સ્થૂલરૂપે) હેાય તે દેષ। વતમાનકાળમાં અવશ્ય દૂર કરી શકાય. એ માટે આવા ગ્રંથાનું આત્મનિરીક્ષણપૂર્વ ક ચિંતન–મનન કરવું જોઈ એ.
સાધકે સ`પ્રથમ ગુસ્સા, અહંકાર, સ્વાદિષ્ટ ખાનપાનની લાલસા, માન–સન્માનની ભૂખ, હાસ્ય, કુતૂહલ વૃત્તિ, વજ્રાદિની ટાપટીપ, નિદા–વિકથા વગેરે દોષમાંથી ક્યા દોષ મને વધારે પીડે છે તેનુ નિરીક્ષણ કરવુ જોઈ એ. ચાક્કસાઈ પૂર્વક નિરીક્ષણ કરવાથી જરૂર આને ખ્યાલ આવી જશે. સાથે એ પણ ખ્યાલમાં આવશે કે કાઈ એકાદ દોષની વધારે પડતી પજવણીમાંથી ખીજા અનેક દેષા જન્મે છે. પરિણામે જીવનમાં તેના પ્રત્યાધાતા આવતાં મધ જેવા મધુર જીવનમાંથી પણ કયારેક કયારેક તેા કારેલાના જેવા
