________________
અર્થ : સર્વ આગા૨ોને કહું છું. પુરિમાર્કમાં સાત આગાર, પાણીના છ આગાર અને એકલઠાણાના સાત આગાર કહ્યા છે. (૨૩૪)
सोलस य काउस्सग्गे, छच्चेव य दंसणम्मि आगारा । एगो य चोलपट्टे - भिगइए हुंति चत्तारि ॥ २३५ ॥
અર્થ : કાયોત્સર્ગના સોળ આગાર, સમકિતના છ આગાર, ચોલપટ્ટનો એક આગાર અને અભિગ્રહના ચાર આગાર કહેલા છે. (૨૩૫)
(આગાર સંબંધી અન્યાચાર્યકૃત ગાથા)
सोलसुस्सग्गे छ सम्मे, पुरिमठ्ठस्स सगभिगइए पंच । परमठ्ठे पंच अब्भत्तठ्ठे, पण इअ आगारा चउचत्ता ॥ २३६ ॥
ઃ
અર્થ : કાયોત્સર્ગના સોળ આગાર, સમકિતના છ આગાર, પુરિમઢુના સાત આગાર, અભિગ્રહના પાંચ આગાર (ચોળપટ્ટનો એક અને અભિગ્રહના ચાર મળીને પાંચ) પરમ અર્થ - અંત સમયે અણસણ તેના પાંચ તથા ઉપવાસના પાંચ આગાર - આ સર્વ મળીને ચુમાળીશ આગાર કહેલા છે. (આ ગાથા અન્ય આચાર્યકૃત જણાય છે, આ વિષયની એમની કરેલી બીજી ગાથાઓ હોવી જોઇએ.) (૨૩૬)
(૧૫૦) શ્રાવકની સવા વસો દયા
थूला सुहुमा जीवा, संकप्पारंभओ भवे दुविहा । सावराहनिरवराहा, सावेक्खा चेव निरवेक्खा ॥ २३७ ॥
અર્થ : સ્થૂલ (ત્રસ) અને સૂક્ષ્મ (સ્થાવર) એ બે પ્રકારના જીવો છે, તેને સર્વથા નહીં હણનારા સાધુને પરિપૂર્ણ વીશ વસા દયા હોય છે. શ્રાવક સ્થૂલ એટલે બાદર (ત્રસ) જીવોને હણે નહીં અને આરંભ સમારંભ કરતાં સૂક્ષ્મ જીવોની (સ્થાવરોની બચી શકે તેટલી) જયણા કરે એટલે કે સૂક્ષ્મ (બાદર સ્થાવ૨) જીવોની સર્વથા અહિંસા ગૃહસ્થો પાળી શકે નહીં તેથી સાધુ કરતાં તેની દયા અર્ધી થઇ તેથી દશ વસા દયા રહી. સ્થૂલ જીવોને પણ સંકલ્પથી એટલે હું એને મારૂં એવી બુદ્ધિથી મારે નહિ,
રત્નસંચય ૦ ૧૨૨
