________________
स्वरान्ता-स्त्री.
११९
ने शब्दने छेडे स्त्रीलिंगना सूय आ (आप्) प्रत्ययं લાગેલેા હાય તે શબ્દના બા ને લાગેલા – સ`બેાધનના સૂચક स् प्रत्ययनी साथै पेटले आस् ના હૈં થાય છે.
गंगा+स्= हे गङ्गा (आस ने। ए) - डे गंगा+स्= हे गङ्गा (पूर्व प्रमाणे હે ગંગા જેવી નદી !
गगा !
आस ने ए थये।) ના
"
-
|| ६ || नित्यदिद्-द्विस्वरम्बार्थस्य ह्रस्वः १ |४| ४३
नित्य' दें - दासादयो येभ्यस्ते नित्यदितस्तेषां द्विस्वराम्बार्थानां च सिना सह ह्रस्वः स्यात् । हे अम्ब । हे अक्क । हे अत्त । हे अल्ल । शसादौ स्यादौ परे निशाया अन्त्यस्य लुक् नासिकाया नसादेशश्च वा । निशः निशाः । निशा, निशया । निजभ्याम्, निशाभ्याम् । निच्छु । नसः, नासिकाः । नाभ्याम् नासिकाभ्याम् ।
ने शहाने दै-ऐ, दास्-आम्, दास्-आस् અને दाम-आम् નિત્ય જ થતા હાય ( અર્થાત્ વિકલ્પે ન થતા હાય) તે શબ્દોના છેડાના સ્ત્રીલિંગસૂચક ફ્રેં કાર ના તથા ૐ કારના તેને લાગેલા સંબોધનસૂચક સ્ક્રૂ પ્રત્યય સાથે હવ થઈ જાય છે. એટલે એ શબ્દોના અંતિમ વ્ ને બદલે માત્ર રૂ ખેલાય તથા ऊसूने महले मात्र उ मोबाय छे. तथा ने शहा अम्बा (अम्मा
