________________
૧૭૩
તે હે માતા ! કહે કે હું શું ભણું તે તને હર્ષ થાય?”
“હે પુત્ર! જે તું તારા આત્માને સદ્ગતિમાં લઈ જનાર ને સંસારને અંત લાવનાર એ દષ્ટિવાઇ જૈન સાધુ પાસે જઈને ભણે તે જ મને હર્ષ થાય !'
આર્થરક્ષિતે વિચાર કર્યો કે, જે માતા મારું આવું હિત ઈચ્છનારી છે, તેને હર્ષ પમાડવાની મારી પવિત્ર ફરજ છે. આખી દુનિયા હર્ષ પામીને ભલે મને ઘણું મોટું માન આપે પણ મેં જે જ્ઞાન મેળવ્યું છે. તે જ્ઞાન જે મારા આત્માનું કલ્યાણ ઈચ્છનારી મારી માતાને જ હર્ષ પમાડનારું ન બનતું હોય તે એવા જ્ઞાનની કિંમત જ શું છે?
આમ આર્ષરક્ષિતે પોતાની ઉત્તમતાને છાજે એવે સુંદર વિચાર કર્યો, માતાના આશીર્વાદ મેળવ્યા ને તેના જ કહેવા પ્રમાણે ભુવનમાં રહેલા તેસલિપુત્ર નામના આચાર્યની પાસે દષ્ટિવાદ ભણવા જવા માટે નીકળ્યા કે તરત જ હાથમાં શેરડીના સાડા નવ સાંઠા લઈને, પિતાને તેની ભેટ આપવા આવી રહેલા પોતાના પિતાના મિત્ર સામાં મળ્યા. તેને શુભ શુકન માની આર્ય રક્ષિતે આગળ પ્રયાણ કર્યું. તેસલિપુત્ર આચાર્યની પાસે પહોંચે અને તેમને પિતાની દષ્ટિવાદ ભણવાની ઈચ્છા જણાવી. પણ દષ્ટિવાદ ભણુ હોય તે દિક્ષા લેવી પડે દષ્ટિવાદ ભણવાને અધિકાર તે સાધુઓને જ છે. આમ તેસલિપુત્ર
