________________
અ નુ ભ વ ની એ ૨૫૨
એ મહા વિહાર દરમ્યાન અમને માલૂમ પડ્યું છે કેતેઓ સ્વભાવે ચંદ્ર જેવા શિતળ હતા. પણ તપના તેજે સૂર્ય જેવા ઉગ્ર હતા. અસહ્ય આકૃત સહી લેવાને ગજેન્દ્ર જેવા બળવાન હતા, અને ઉપદ્રવાની સામે થવામાં આખલાની માફક સ્પર્ધાશીળ હતા. તેઓ જેમ વિકટ પ્રસગામાં મેરુની જેમ અચળ હતા, તેમજ કાઈ પણુ જાતની કાવટને ન ગણકારતાં પવન અથવા જીવની જેમ અસ્ખલિત ગતિવાળા હતા, પૃથ્વીની માફક સ સહ છતાં નિષ્કારણુ કરુણાળુ એ કુસુમ જેવા કામળ હતા. સમુદ્રની જેમ ગંભીર, સિંહની જેમ નિ^ય, ગે'ડાના ભૃગની જેમ કેવળ એકાકી, કાચમાની જેમ ગુપ્તેન્દ્રિય, સર્પની જેમ એકાગ્ર ષ્ટિ સ્થાપનાર, શ`ખની જેમ નિળ, સુવર્ણની જેમ મુશ્કેલીઓમાંથી અણીશુદ્ધ પસાર થઈ જનાર, પક્ષિની માફક સદા સ્વતંત્ર, ભારડ પક્ષિની જેમ સદા અપ્રમાદી, આકાશની જેમ સ્વાશ્રયી, કમળ પત્રની જેમ નિર્લેપ, હુતદ્રવ્યની જેમ અજ્ઞાનીઓને અગમ્ય એવા એ મહાપુરુષ, શત્રુ–મિત્ર, સેાનું-પત્થર, મણિમાટી, આલેાક-પરલેાક, અને સુખ–દુઃખ વિગેરેમાં સમાનતા ધારણ કરી આ પૃથ્વી તળ પર વિહાર કરી રહ્યા છે.
જ્યારે સાંજ પડવા આવે ત્યારે ખાસ કરીને કાયાનેા ઉત્સર્ગ કરી, ઝુંપડીમાં, ખંડેરમાં, પાણીની પરખમાં, સુતાર,
