________________
૧૩૦
દાન અને શીળ
મહામુનિ તેમને અંતર્વિશુદ્ધિ થવા અર્થે ઘર્મને સબોધ આપતા, જેથી પશુ અતિ પ્રસન્નતાને પામી આનંદ કલ્લોલ કરતાં હતાં. એ - તેમાં એક સરળ સ્વભાવ હરણ, મહાત્મા પ્રત્યે બહુ જ પ્રીતિ અને પૂજ્યભાવથી વર્તતો હતો. મહાત્માના દર્શન તથા સમાગમથી પ્રસન્નચિત્તવાળે થઈ પરમ આનંદ પામતે હતો. સંતની સેવા માટે જંગલમાં મનુષ્યોને જવા આવવાના રસ્તાઓ તરફ નજર રાખી વટેમાર્ગુને જેતે અને જે કોઈ વટેમાર્ગ પાસે, ખાવાનું ભાતું દેખે, તે તેનું વસ્ત્ર પકડી મુનિ પાસે લઈ જતો, અથવા મુનિનાં વસ્ત્રને પકડી સંજ્ઞા કરી વટેમાર્ગ પાસે મહાત્માને લઈ આવતો હતો.
મહાત્માને જઈ વટેમાર્ગુઓ પિતાની પાસે ખાવાનું હોય, તે તેમને આપતા હતા. ગુરૂમહારાજને આહાર મળવાથી પિતાની સેવા સફળ જાણ હરણ અત્યંત આનંદ પામતો હતો.
તે એક વખત એક સુતાર પિતાના પેટ પૂરતું ખાવાનું ભાતું લઈ તે વનમાં લાકડાં કાપવાને આવ્યો. ત્યાં ઝાડની એક મેટી ડાળને કાપતાં કાપતાં તે ઝાડથી છુટી પાડવાની તૈયારીમાં હતી. એવામાં
આ સુતાર પાસે આહાર છે” એમ જાણી હરણ મહાત્માને સંજ્ઞા કરી ઝાડ પાસે લાવ્યો. - થોડે છેટેથી શાંતમૂર્તિ માત્મા મુનિને જોઈ પૂર્વના સંસ્કારથી સુતારના હૃદયમાં મુનિ પ્રત્યે પ્રેમ, ભકિત તથા પૂજ્યતા ઉત્પન્ન થયાં. આવા મનુષ્યહીન ભયંકર જંગલમાં જંગમ તીર્થ (સાધુ)ને જોઈ અતિ પ્રસન્ન ચિત્તવાળે સુતાર હર્ષના આવેશમાં એકદમ ઝાડ ઉપરથી નીચે ઉતર્યો અને મુનિના ચરણકમળમાં નમસ્કાર કરી તેમના દર્શનથી પિતાનું શ્રેય માનનાર સુતારે આહાર માટે તેમને આગ્રહ કર્યો.
સુતારના હૃદયની પ્રસન્નતા તથા નિર્મળ ભકિત જોઈ મુનિએ તેની પાસેથી આહાર લીધે. એવામાં કાપતાં કાપતાં થોડી લટકી રહેલ ડાળને પવનને ઝપાટે લાગવાથી એકદમ તે તુટી અને નીચે જ્યાં મુનિ,
